‘Voor welke voetbalclub ben jij, juf?’ Daaf en Jelle kijken me vragend aan. Ik antwoord dat ik niks heb met Ajax, maar dat mijn hart bij PSV en FC Utrecht ligt. Hoofdschuddend wandelen ze naar hun plaats. Wat moeten deze Ajaxfans nu met een hockeyende juf die ook nog eens voor ‘de lampjes’ is?
Tijdens de rekenles raken de heren er niet over uitgepraat. Ook Dion, Alex, Faas en Jasper mengen zich in het gesprek. Maar al snel blijkt dat het niet meer gaat over de voetbalkeuzes van hun juf, maar over wie de beste voetballer ter wereld is. Messi, Ronaldo, Van Dijk… alle sterspelers passeren de revue. Als ik de mannen sommeer verder te gaan met hun taak, is het even rustig. Maar buiten in de pauze gaan ze verder en bereikt de discussie haar hoogtepunt. Van vriendschappelijk stoeien naar een stevig robbertje vechten, het testosteron vliegt het schoolplein over. Ik weet niet wat ik hoor en zie en zet de heren aan de kant om ze daar even af te laten koelen. Als ik het voorval met ze bespreek, zijn ze zich van geen kwaad meer bewust. Zo werkt dat bij jongens. Ze geven er letterlijk een klap op en dan is het klaar en uit hun systeem. En dus ook uit het mijne.
Hoe anders gaat dat als meisjes het ergens niet over eens zijn. Met mijn tien jaar aan leerkrachtervaring heb ik heel wat ‘meidenvenijn’ meegemaakt. Of ze nu zes of twaalf jaar oud zijn, een ruzie tussen meisjes is niet leuk. En dat is het understatement van de eeuw. Roddel, achterklap, elkaar met woorden neersabelen. Over uitnodigingen voor feestjes, speelafspraken en verkeringen. Ik heb het allemaal gehoord en moest meerdere malen als mediator optreden. Het werd helemaal een dingetje als ouders zich er ook nog eens mee gingen bemoeien. Van die spreekwoordelijke mug werd vaak een olifant gemaakt. En vaak dacht ik: dames (en ouders), hou toch eens op met dat gekonkel en vecht elkaar eens fysiek de tent uit. Misschien is het dan ook wel uit jullie systeem.
Dit jaar besluit ik me dus niks meer van dat meidenvenijn aan te trekken, en waan ik me one of the guys. ‘Ik vind het erg leuk met je, juf. Maar dat je voor PSV bent, vind ik wel een minpuntje.’ Jelle geeft me een ongemakkelijk schouderklopje en loopt de klas in. Ik moet lachen. Lesgeven aan jongens: het is en blijft een geweldig vak apart. Maar gelukkig sta ik mijn mannetje wel.
