Gisteren heeft Google een eigen kennis website geopend: Google Knol. Een enigszins vreemde naam in het Nederlands, maar volgens Google staat Knol voor een eenheid kennis (afgeleid van het Engelse woord Knowledge). Op knol.google.com kan iedereen een artikel schrijven over een onderwerp waar hij of zij veel over weet. Zo staat er vandaag een artikel over backpacken centraal, geschreven door een fanatieke rugzaktoerist. En kun je er verder lezen over onderwerpen die variëren van klussen in huis tot de meest uiteenlopende ziektes en kwalen.
Volgens sommigen is Knol een concurrent voor Wikipedia, de site die misschien wel het meest gebruikt wordt in het onderwijs. Ook op Knol kan namelijk iedereen een eigen stukje kennis bijdragen en kunnen anderen weer wijzigingen aanbrengen in die stukjes. Toch zijn er ook belangrijke verschillen tussen Knol en Wikipedia.
Ten eerste staat op Knol de auteur van een artikel centraal. Het profiel van de schrijver staat duidelijk vermeld, en deze persoon kan ook zelf kiezen of andere auteurs wijzigingen aan mogen brengen in zijn stuk. Zo blijft de originele schrijver dus echt eigenaar van zijn stukje kennis. Daardoor kan het ook voorkomen dat er meerdere artikelen bestaan over hetzelfde onderwerp. Op Wikipedia werkt iedereen juist gezamenlijk aan één artikel.
Een tweede verschil is dat bezoekers kunnen stemmen op de Knol-artikelen. Daarmee heb je een indicatie van de kwaliteit van een artikel. Ook het feit dat je weet wie de schrijver is, biedt de mogelijkheid om een artikel op waarde te schatten. Dit in tegenstelling tot Wikipedia, waar het altijd een beetje schimmig blijft welke onderdelen nu wel betrouwbaar zijn en welke niet.
Je zou dus kunnen zeggen dat waar Wikipedia een interactieve encyclopedie is, Google Knol meer een interactieve bibliotheek is. Tot nu toe een vrij lege bibliotheek, dat wel. Zoeken op de term education levert bijvoorbeeld maar één hit op. Maar als deze site populair gaat worden kan het een interessante bron voor het onderwijs worden. Een site om in de gaten te houden dus!
