De examentijd is misschien wel de meest stressvolle tijd van het jaar. De gesprekken lijken over niets anders meer te gaan. Collega’s bieden tegen elkaar op hoeveel tijd ze besteed hebben aan de correctie. Favoriet daarna zijn de dramaverhalen over de tweede corrector.
Op papier is het systeem waterdicht, maar in de praktijk blijkt dat een aantal er de kantjes van afloopt en het werk ongelezen retour zendt. Daarop vooruitlopend zijn er eerste correctoren die extra punten toekennen voor het opschrijven van één goede term of voor een mooi handschrift, wat de actieve tweede corrector bergen met extra werk oplevert.
Deze informatie zegt heel veel over het functioneren van een docent, maar blijft een goed bewaard geheim op zijn school. Is het een goed idee om deze informatie op te nemen in de toekomstige bekwaamheidsregisters? Zou dit ook het gewenste effect hebben? Zouden we de eerste en de tweede correctie in de toekomst om willen draaien? U kijkt als eerste correctie het werk van iemand in den lande na en krijgt vervolgens uw eigen werk terug voor de tweede correctie. Dit werk zult u vervolgens zeer aandachtig gaan napluizen, het gaat ten slotte om uw eigen leerlingen…
Bij welke vorm dan ook, er zal altijd overleg tussen de eerste en tweede corrector moeten plaatsvinden. Het liefst zouden we face-to-face contact willen, maar dit is praktisch onuitvoerbaar. Het door iedereen gebruikte telefonische alternatief is niet ideaal. De non-verbale communicatie gaat volledig verloren. Eén persoon heeft het werk en dus de taak van voorlezen. Daarnaast is het lastig bladeren met een telefoon in uw nek geklemd. Waarom gebruiken we hiervoor geen moderne communicatiemiddelen, zoals bijvoorbeeld Skype? Deze gratis online toepassing is voor iedereen toegankelijk, de enige investering is de aanschaf van een webcam. U belt via uw computer naar de computer van de tweede corrector. Op het scherm komt de andere persoon in beeld en u praat via de webcam. Andere voordelen naast het zien van de andere docent, is dat u uw handen vrij heeft en dat het werk van leerlingen voor de camera gehouden kan worden.
Skype is helaas niet de oplossing voor meningsverschillen tussen de correctoren. De discussie tussen de eerste en tweede corrector zullen een stuk minder worden als iedereen zich 100% zou kunnen vinden in het correctievoorschrift en de errata van de vakverenigingen. De lerarenverenigingen van alle vakken organiseren bijeenkomsten in het land om de beslissingen toe te lichten. Deze bijeenkomsten voor één leerweg duren meestal ruim een uur en worden parallel op vier of vijf plekken in het land gehouden. Probleem is echter dat lang niet alle docenten deze bijeenkomsten (willen) bezoeken. Navraag bij verschillende vakken bevestigt het beeld dat de opkomst bij deze vergaderingen altijd in één klaslokaal te huisvesten is. Simpele wiskunde zegt dat het opkomstpercentage dus nog lager is dan bij de verkiezingen. De meest gehoorde reden van afwezigheid is dat het bezoeken van een examenvergadering te veel tijd kost.
Ook hier rijst bij mij de vraag waarom er geen gebruik wordt gemaakt van de moderne communicatiemiddelen. Het plaatsen van een webcam bij een vergadering is immers een kleine moeite. Vakdocenten kunnen dan vanuit huis de vergadering volgen. Een aanvulling waardoor het bereik van de vergadering groter wordt zonder dat het sociale aspect verdwijnt. De privacy kan beschermd worden door de toegang via het ledengedeelte van de vakwebsite te verschaffen of alleen via aanvraag vooraf. Het is zelfs mogelijk om de bijeenkomst interactief te maken door de ‘thuiskijker’ via MSN of Skype mee te laten discussiëren.
Ideeën voor examenscorrectie 2.0 te vergezocht of noodzakelijk? Hoe denken jullie hierover of zijn jullie hier al mee bezig? Graag reacties.
Evelien Hoekman, www.citroengeel.nl
