Ze zijn creatiever. Ze durven meer te experimenteren. Ze lachen vaker. Ze zijn niet bang voor knopjes, kabels en toetsenborden. Ze winnen vaker met Memory. En in de klas zijn ze in de meerderheid. Ik heb het over kinderen. En over hun potentie: een goudmijn die we veel te weinig verzilveren.
ICT
Neem het onderwerp ‘ict’. De tijd dat opa’s in keurig opgeruimde knutselhokken aan hun kleinkinderen uitlegden hoe je een uitnodigend vogelhuisje maakt, is niet voorbij. Maar dat diezelfde kleinkinderen opa op weg helpen met zijn nieuwe tablet computer, dat is nieuw. En mooi, want het zorgt voor uitwisseling en daarmee voor minder afstand tussen de generaties.
Sociale media en cyberpesten
Hier en daar hoor je ook over die uitwisseling op scholen. Zo was ik vorige week nog op scholengemeenschap Were Di in Valkenswaard voor een avond over sociale media en cyberpesten. Ouders konden er naar deskundigen en naar deskundigen komen luisteren. Ofwel: naar volwassenen die zich professioneel in het onderwerp verdiept hebben, maar ook naar leerlingen die dagelijks actief zijn met sociale media. De leerlingen lieten zien hoe Facebook werkt. En Twitter. Hoe je deze platforms kunt misbruiken om anderen te pesten en wat je er aan kunt doen. Ze deden dat misschien wat giechelig en onwennig. Geen wonder: zo vaak hadden ze dit nog niet meegemaakt. Maar ze deden het. Zo lieten ze zien hoe een Facebook-profiel eruit ziet. Alle ouders kregen bovendien een door de leerlingen samengesteld informatieboekje met uitleg, interviews en toepasselijke puzzels. Rond de laptops ontstonden gesprekjes. Er werd kennis gedeeld.
Nee, niet alle kinderen zijn even knoppenvaardig. De meesten moeten bovendien nog heel veel leren op het gebied van mediawijsheid. Maar ze weten en kunnen allemaal iets en dan heb ik het niet alleen over ict. Dankzij de vrije toegang tot het internet kunnen ze kennis vergaren over onderwerpen die hen boeien. Neem Jack Andraka, die op 15-jarige leeftijd met een ongelooflijk veel betere test kwam om kanker op te sporen.
Expertise inzetten
Terug naar de klas. Wat zou er gebeuren als we de expertises van kinderen een prominentere rol zouden geven in het onderwijs? Als we kinderen mee laten denken over de inrichting van de lokalen, als de spreekbeurt een echte les zou worden, als we ze betrekken bij het kiezen van leermiddelen. Alle zesentwintig, honderd, tweeduizend experts op de school. Op het gebied van judo, websites maken, bijen houden, Marokko, een ziekte enzovoort. Waar het gebeurt zie ik het gebeuren: als je als leraar durft te laten zien dat je ook niet alles weet, leidt dat steevast tot een betere onderlinge verstandhouding in de klas én op school.
Hoe maakt u gebruik van de kennis en vaardigheden van uw leerlingen?
