Ryan Smulders werkt als docent maatschappijleer in het mbo en blikt terug op de eerste schooldag van dit jaar.
Die eerste schooldag in het middelbaar beroepsonderwijs (mbo) is als een blanco blad in een nieuw boek. Ik ben vandaag vroeg in het lokaal. Omdat ik mijn eerste les graag start met muziek, controleer ik de techniek en als ik nog even een kopje koffie ga halen, zie ik op de gang al studenten wachten. Ze kijken wat ongemakkelijk om zich heen en zijn vooral met hun telefoon bezig. Misschien zijn het wel de studenten uit mijn nieuwe mentorgroep. Ik begroet ze vriendelijk maar slechts een enkeling zegt iets terug. De spanning denk ik…
Er druppelen wat studenten mijn lokaal binnen. Een van hen is stoer gekleed in een trainingspak inclusief nektasje, een ander zichtbaar zenuwachtig en duidelijke lang bezig geweest met haar make-up. Het is een dag vol verwachtingen, zenuwen en mogelijkheden. Dat voel je in de gangen, lokalen en op de pleinen. Als docent geniet ik extra van deze eerste dagen.
De eerste schooldag is voor veel eerstejaarsstudenten een grote stap richting hun eigen carrière, richting volwassenheid en verantwoordelijkheid. Maar zoals zoveel op het mbo, verschilt ook dat per student. Sommigen zijn door een ouder naar de campus gebracht, ze vinden het zichtbaar spannend om de klas binnen te komen. Een student vertelt al een aantal jaar getrouwd te zijn en zelf een huishouden te runnen. Een ander heeft kinderen en is zo trots dat ze een foto van haar kroost deelt met de groep. Iedere student zit in mijn klas met een eigen verhaal. Deze diversiteit is typisch voor het middelbaar beroepsonderwijs. Het is een plek waar pluriformiteit samenkomt, soms met botsingen, maar vaker met inzichten.
Deze diversiteit is typisch voor het middelbaar beroepsonderwijs
Door heel Nederland zijn in deze eerste schoolweken jongeren begonnen met een beroepsopleiding. De een kiest voor het kappersvak, de ander begint als verzorgende-IG en weer een ander leert voor loodgieter. Dit zijn de weken waarin studenten beseffen dat ze niet meer worden behandeld als kinderen, maar als jongvolwassenen die verantwoordelijkheid dragen voor anderen. Ze kiezen een beroep, een ambacht of richting waarmee ze de motor vormen van onze samenleving.
In de klas is dat besef er natuurlijk nog niet. De eerste momenten waarin ‘mijn’ klasje met elkaar samen zit, wordt er niets gezegd. Deze momenten vind ik als docent altijd heerlijk, je ziet en merkt namelijk zoveel. Wie gaat naast wie zitten? Zijn er studenten die elkaar al kennen? Wat draagt een student? Ik sta helemaal aan en neem alle indrukken in me op.
Mijn eerste les gaat over vooroordelen en kennismaken. We praten over wat een eerste indruk doet en betekent. Terwijl ik de muziek aanzet besef ik me weer dat we hier, al tijdens het voorstelrondje, beginnen met het vullen van die eerste blanco bladzijde.
Nu, een maand later, is dat blad al gevuld met uiteenlopende ervaringen. In slechts een paar weken tijd zijn er passies gevonden, vriendschappen gesloten en zijn de studenten een groep geworden. En ook dit jaar kan ik weer genieten van de diversiteit binnen die groep, dat verrijkt namelijk niet alleen het leven van de studenten, maar ook dat van mij.
