Ryan Smulders werkt als docent maatschappijleer in het mbo. Hij doet mee aan een uitwisselingsproject en is op bezoek in Amerika.
Het is 05:00 uur in de ochtend wanneer mijn wekker gaat, en ondanks de jetlag zit ik meteen rechtop in mijn logeerbed. Vandaag is de eerste dag van een professioneel uitwisselingsproject tussen Amerikaanse en Nederlandse collega’s in de Verenigde Staten. Als ontbijt eet ik een combinatie van amandelmelk met cinnamon toast crunches. De ontbijtgranen zijn typisch Amerikaans en bevatten een overweldigende hoeveelheid suikers, meer dan genoeg om de dag mee door te komen.
Mijn uitwisselingspartner Tom is erg gastvrij, samen met zijn vrouw Kasia woont hij in een klein dorp met ongeveer 19.000 inwoners. De komende twee weken leven Tom, Kasia en ik samen. Dat klinkt vrij intensief, maar gelukkig zitten we op dezelfde golflengte qua leeftijd, interesses en dezelfde smaak wat betreft (veel) eten.
Het is dertig minuten rijden naar het Illinois Valley Community College (IVCC) waar Tom werkt als directeur. Na het ontbijt stap ik met klamme handjes van de zenuwen in zijn auto. Ik ben zenuwachtig, omdat mijn enige kennis over Amerikaanse colleges komt van een uitdraai van mijn collega over het Amerikaanse onderwijssysteem, geromantiseerde series en films op Netflix…
Wanneer ik na de rit uit de pick-up truck van Tom stap en met hem naar mijn tijdelijke kantoor loop, valt me een ding meteen op: bijna alle studenten zijn hier gekleed in paars-witte truien, shirts, petten, mutsen en broeken met daarop de tekst GO EAGLES!
Het inspireert me dat de Amerikanen hun versie van het mbo in de schijnwerpers zetten.
Het maakt me nieuwsgierig, en ik vraag een willekeurige student waarom iedereen een hoodie, sjaal, pet of broek aanheeft in dezelfde stijl. De jongen vertelt me dat iedere school een eigen mascotte heeft. Studenten dragen hier met enorme trots de merchandise van de school. Het is typisch Amerikaans om trots te zijn op de school waar je les hebt gehad, hun merchandise te dragen. Het trots zijn op je school is iets wat wij absoluut niet kennen in Nederland. Laat staan dat studenten vol trots kleding met een groot logo van de school gaan dragen. Zie je het al voor je?
Na een lange werkdag vol nieuwe indrukken, rijd ik met Tom mee naar huis. We rijden door een natuurpark. Plots zien wij een adelaar. Wat een imposante dieren. Tom ziet hem ook en wijst naar mijn nieuwe sweater waarop ‘EAGLES!’ staat: ‘So… Now you are a proud eagle too!’ Ik grijns breed.
Het inspireert me dat de Amerikanen hun versie van het mbo in de schijnwerpers zetten. Dat ze trots zijn op hun school, en dat de samenleving trots is op de studenten. Studenten zijn trots om in het plaatselijke ziekenhuis te werken, vrachtwagenchauffeur te worden of in een kinderdagverblijf te werken. Dat wens ik Nederland ook. Het is hoog tijd dat de politiek tijdens de formatie het mbo meer gaat waarderen. Dat er écht rekening wordt gehouden met ons mbo. Make our mbo great again!
