Het thema van de Kinderboeken 2024 (2-13 oktober) is ‘Lekker eigenwijs’ en staat in het teken van personages die een tikkeltje tegendraads en lekker eigenwijs zijn. Pieter Koolwijk schreef het Kinderboekenweekgeschenk Schatpakkers, Noëlle Smit illustreerde het Prentenboek van Kinderboekenweek De vierling op de vensterbank. Wij vroegen wat Pieter Koolwijk inspireert.
Pieter Koolwijk (1974) ken je misschien van zijn boeken Baas van de wereld, Gozert, Luna, Missie afbreken, Vlo en Stiekel of een van zijn andere boeken!
Hoe kom je tot de inspiratie voor je boeken?
Inspiratie kan voor mij in alles zitten. Een liedje. Een gesprek op school. Vragen van mijn dochter. Een gebouw. Iets waar ik zelf weleens tegenaan ben gelopen in het leven. Echt van alles. Zoiets blijft dan plakken in mijn hoofd. Dat laat me niet meer los. Ik heb er dan niet meteen een heel verhaal bij, dat komt pas later. Wat is blijven plakken, moet eerst verder groeien. Soms een stukje naar links, dan weer naar rechts, dan gooi ik alles weg en bedenk ik weer iets nieuws. Tot ik merk dat het zo groot wordt, dat het niet meer in mijn hoofd past. Dan moet ik het op gaan schrijven zodat ik wat ruimte maak om er verder over na te denken. Als dat eenmaal gebeurt, dan begint er echt een verhaal te ontstaan. Dan ga ik stukjes schrijven. Gesprekjes. Scenes. En uiteindelijk weet ik genoeg om echt met het verhaal te beginnen.
Ik houd wel echt van mensen met een ‘krasje’.
Je boeken behandelen ‘zware’ onderwerpen en zitten ook vol humor, met kleurrijke kinderen als personages én een lichte toets. Zou je iets meer kunnen vertellen over de personages? Hoe ontwikkel je die?
Heel eerlijk? Ik denk er niet echt over na. Het is niet zo dat ik mijn personages bewust ontwikkel. Ze ontstaan. Voor mij bestaan ze tijdens het schrijven echt. Ik houd wel echt van mensen met een ‘krasje’. Mensen die iets hebben meegemaakt en waardoor hun karakter is gevormd. Dit kunnen soms juist de leukste mensen zijn. De mensen in mijn leven hebben allemaal van alles meegemaakt, maar zijn wel echt heel fijne mensen. Dit zie je ook terug in mijn boeken. Dit zijn ook kinderen waar vaak iets mee is. Maar is dat niet bij iedereen zo? Wel pak ik vaak een specifieke eigenschap die ik dan wat uitvergroot. Maar net zoals de ‘zware’ onderwerpen zijn de kleurrijke personages niet iets waar ik bewust voor kies, maar wat ik onbewust doe. Waarschijnlijk kijk ik gewoon zo naar de wereld. Ik vind de onderwerpen niet zwaar. De personages niet kleurrijk. Ik vind ze gewoon allemaal leuk.
Ik merk dat ik door mijn ADHD op een bepaalde manier schrijf, met een flink tempo.
Hoe zou je jouw boeken in de klas kunnen gebruiken?
Ik weet niet zo goed hoe mijn boeken in te zetten zijn in de klas. De juffen en meesters zijn hier toch de specialisten in. Wel merk ik dat ik door mijn ADHD op een bepaalde manier schrijf, met een flink tempo. Ik hoor vaak van kinderen die niet van lezen houden, dat ze het wel heel leuk vinden om uit deze boeken voorgelezen te worden. Ook krijg ik veel berichten van kinderen met ADHD, autisme of een ander ‘stempeltje’ dat ze mijn boeken zo leuk vinden omdat ze het gevoel hebben dat het over hen gaat. Maar in mijn boeken zitten allerlei thema’s verwerkt. In Baas van de wereld gaat het over hoe we met onze wereld omgaan, in Vlo en Stiekel over pesten, in Bens boot over de dood. Wanneer zo’n thema behandeld wordt in de klas, dan past zo’n boek er perfect bij.
Ik houd ervan als mensen voor zichzelf denken.
Wat maakt dat jij past bij het thema van de Kinderboekenweek?
Ik pas er juist helemaal niet bij. Ik ben namelijk niet eigenwijs. Echt niet. Heus niet. Totaaaaaaal niet. Nee, ik geloof wel dat dit thema mij op het lijf geschreven is. Ik ben altijd wel een eigenwijs. Ook houd ik er niet van als ik een kant word opgeduwd die ik zelf niet gekozen heb. Het is mijn leven. Het mag best in de maatschappij bepaald zijn dat het netjes is om een pet af te zetten binnen, maar niemand heeft mij nog kunnen uitleggen waarom het belangrijk is dat ze mijn kale hoofd kunnen zien, terwijl hun hoofden bedekt zijn met haar. Dus dan houd ik hem lekker op. Mijn hoofd. Moet ik toch zelf weten? Het is niet alsof ik iemand ermee kwets of zo. In mijn boeken vind je ook veel eigenwijze figuren terug. Stiekel, de vader uit Bens boot, Vijf uit Prutje, Gozert. Ik houd ervan als mensen voor zichzelf denken en niet iets doen omdat iedereen nou eenmaal vindt dat het zo moet. Tenzij er een goede reden voor is natuurlijk.
