Vorig jaar mocht ik invallen op een school. Tijdens het sollicitatiegesprek was de vaste leerkracht die ik één dag per week zou vervangen ook aanwezig.
Het gesprek was leuk en voelde al gauw niet meer als een sollicitatiegesprek. Daarna kreeg ik van haar een rondleiding door de school en toen ik in haar lokaal kwam, voelde het gek genoeg direct als ‘eigen’. Net of ik daar zelf al jaren dagelijks stond. Qua inrichting, maar ook wat betreft de ideeën voor de lessen. We spraken wat dingen af en al gauw bleek dat we veel dezelfde ideeën en opvattingen over het onderwijs aan kleuters hadden.
We wisselden naast e-mailadressen ook telefoonnummers uit en het ene na het andere appje ging al snel over en weer. Ideeën over lessen, knutsels, inrichting van de klas, uitstapjes enz… enz… Wanneer ik iets had gezien op Facebook in Kleuterwereld, Katrotje of bij Kleuteruniversiteit, bleek zij hetzelfde te hebben gezien en appte me met die ideetjes of andersom. We bleken vaak al aan een half woord genoeg te hebben.
Eigenlijk zagen we elkaar nooit. Ik werkte wanneer zij niet op school was en andersom. Maar heel af en toe waren we wél gelijktijdig op school en dan raakten we niet uitgepraat. Niet alleen over school, maar ook over thuis en vrije tijd. Wat bleek…. we zijn beiden ontzettende creabea’s en knutselen en fröbelen wat af. Ook nog eens met dezelfde ideeën. Het werd bijna bizar. Maar eigenlijk superleuk.
Helaas stopte onze samenwerking met het begin van de zomervakantie. Maar via de appjes bleven we contact houden en ideeën uitwisselen.
In september ging ik op visite. Weer even kijken in de klas bij de kinderen. Het was een enthousiast weerzien. We hadden elkaar veel te vertellen en het was heel gezellig in de klas. Ik deed mee in de kring en merkte dat we beiden zelfs op dezelfde manier doen en reageren naar de groep.
Vanaf komende april gaan we weer samenwerken. Ik mag weer komen in haar groep. Beiden zijn we blij. Bijzonder hoor, we zijn geen familie, maar het voelt als ‘zus-zijn’. Juffenzussen dus.
