De eerste schooldag begint bij mij eigenlijk sinds het begin van mijn carrière als leerkracht met vakantieverhalen. Op welke manier je dat ook aanpakt, de kinderen willen hun verhaal kwijt. Ze zijn lang niet op school geweest en sommige kinderen hebben elkaar echt een tijd niet gezien. Bovendien is meteen keihard aan het werk gaan niet echt een gezellig begin.
Voor mij hebben die vakantieverhalen van de kinderen wel een bepaalde lading. Ik zie er altijd een beetje tegenop. Ik werk op een school in een buurt waar het aantal vrijstaande woningen vrij hoog te noemen is. De kinderen hebben bijna allemaal hoogopgeleide, goedverdienende ouders en de beschikking over voldoende sportmogelijkheden, merkkleding, smartphones, enzovoort. De vakantieverhalen van de kinderen kun je dus ook in die lijn doortrekken.
‘Juf, wij zijn met het vliegtuig naar Dubai geweest. Maar eventjes hoor. Onze echte vakantie was in Griekenland. In het vakantiehuis van opa.’
‘Wij waren naar Amerika. Vier weken. Ik vond het niet zo leuk, want ik wilde liever naar Afrika. Maar het strand was wel tof.’
‘Ik was eerst met papa op de zeilboot in Zuid-Frankrijk en toen met mama naar Gran Canaria.’
‘Ik was op Bali.’
‘Wij waren op Curaçao. In zo’n hotel waar alles was. We hoefden nergens anders naartoe.’
Er is altijd één kind dat vraagt: ‘En u juf, waar bent u geweest?’
Ik heb dus gekampeerd. Gewoon met een tent. Op een camping. Bij een riviertje. Ergens in Duitsland. Meestal zelf gekookt, op van die kleine brandertjes. En dan zelf afgewassen, bij het toiletgebouw.
Ik vertel over hoe je daar de vissen in het heldere water kon zien zwemmen, dat de reeën ’s morgens vlak bij de tent kwamen, en over de vuurtjes die we elke avond mochten stoken.
Dan voel ik me altijd een klein beetje schuldig. Want ondanks dat hun vakanties spectaculair en luxueus zijn, gun ik deze kinderen ook gewoon een tent naast een riviertje. Om stenen in te gooien en dammen in te bouwen. Om vies te worden. All inclusive betekent misschien wel weelde, gemak en ontspanning, maar geeft je niet per se dat heerlijke gevoel van vrijheid. Dat gevoel dat een relatief simpele vakantie je kan geven.
Toch zien veel kinderen (en volwassenen) dat niet zo. Ik hoorde aan het eind van de eerste dag een vader tegen zijn dochter zeggen: ‘De juf verdient minder geld dan papa en mama. Gelukkig houdt ze van kamperen.’ Nou, gelukkig maar!
