Twee maanden geleden werd ik benaderd door een adviesbureau met de vraag of ik mee wilde doen aan een reeks interviews voor een van hun klanten: Kamer van Koophandel. Zij wilden namelijk inzichtelijk brengen hoe de nieuwste generatie zich op de werkvloer manifesteert. Blijkbaar hebben veel oudere werkgevers problemen met deze generatie die tijdens het interview nog werd bestempeld als Generatie Y. De generatie die blijkbaar volgt op Generatie X.
De Generatie Y, in het Engels ook WHY genoemd (zelfde uitspraak, iets andere connotatie), is de generatie die voor u zit in de klas. De generatie die ik over 8 jaar graag in mijn bedrijf wil hebben. De generatie die oudere werkgevers blijkbaar niet meer aankunnen. Want, zo blijkt: jongeren zijn lastiger dan vroeger. Ze komen niet op tijd, zijn niet zo toegewijd. Vandaar de interviews.
Bij deze generatie jongeren draait het om flexibiliteit. Waar wij ouderen continu op zoek zijn naar balans (via yoga, meditatie, wandelen, schilderen etc.) hebben de jongeren meer vat op hun werk en privéleven. Ze willen zich niet meer 30 jaar land binden aan een vaste werkgever. Ze willen niet meer een 9 tot 6 baan waarin ze met prikklokken in de gaten worden gehouden. Ze willen niet meer op plekken zitten waar niemand het in z’n hoofd haalt om ’s middags een rondje te gaan wandelen.
Zelf zit ik in de creatieve sector en moet ik het hebben van deze jongeren. Zij zijn mijn kapitaal, omdat jongeren makkelijker de nieuwe en oude wereld aan elkaar kunnen verbinden. Ze kunnen sowieso meer verbinden, beter associëren dan vroeger omdat ze hiervoor de ‘tools’ hebben. Google, hun mobiele telefoon, sociale netwerken, alles wordt aan elkaar verbonden en hierdoor ontstaan nieuwe ideeën en opvattingen. Laat de jongeren associëren. Laat ze vrij en stimuleer hen. Natuurlijk moet je doelstellingen vooraf bespreken en goede evaluaties houden. Wees helder, duidelijk.
U vormt deze nieuwe generatie. En u draagt sommige van hen – al dan niet direct – over aan het bedrijfsleven. Het bedrijfsleven kijkt naar u, naar de ouders en overheid en vraagt zich af of dit de generatie is die het verschil gaat maken. Blijkbaar zijn er genoeg zorgen want de KvK wil hier interviews aan wijden.
Creatief denken door goed te associëren. Genoeg blauwe boorden, leuk die witte boorden, maar de toekomst ligt bij de rode boorden. Creatieve gedachtes, die leiden tot nieuwe oplossingen. Jammer dat er nog te weinig aandacht wordt besteed op scholen om associatief te denken. Want ik wil als werkgever meer Asso-jongeren. Jongeren die te laat komen, die misschien eerder weggaan, een grote mond tegen me hebben, maar die als geen ander goed kunnen associëren. Die informatie op Facebook makkelijk kunnen koppelen aan teksten op Wikipedia en daar een creatieve draai aan geven. Die een tekstafkorting van een smsje om kunnen buigen tot een oplossing voor het probleem hangjongeren. Die vliegensvlug kunnen googlen en daardoor snel visuals aan elkaar kunnen plakken en bewerken.
Ik hoop dat het voortgezet onderwijs gaat inzien dat Asso-jongeren nodig zijn. En dat we daar ook onze lesprogramma’s op afstemmen. Ik wil wel een keer een gastcollege geven.
