Het is feest in de klas, want Michelle heeft een broertje gekregen. Trots zit ze in de kring om over de nieuwe aanwinst in de familie te vertellen. Haar vader zit er ook bij en heeft een blad met traktaties vast. Die mag Michelle straks uitdelen. Vader en dochter stralen van oor tot oor. De dag is prachtig begonnen.
De kinderen hebben wat vragen voor Michelle en haar vader en die wil het tweetal maar al te graag beantwoorden. Floor vraagt of het broertje goed slaapt en drinkt. Anna vraagt of ie veel huilt en Raf vraagt of de baby lief is. Op alle vragen antwoordt Michelle volmondig ja. ‘Maar hij houdt me ’s nachts wel wakker met zijn gejank.’ Duidelijke taal zo om tien over half negen.
Dan vraagt Sam aan Michelle hoe de bevalling is geweest. Michelle kijkt wanhopig naar haar vader, want ja, dat weet ze niet zo goed. ‘Het was een keizersnede, dus dat was pijnlijk,’ vertelt haar vader. ‘Maar het is gelukkig goed gegaan,’ voegt Michelle er haastig aan toe. ‘Had je moeder wel verdoving?’ vraagt Khalid, ‘dat werkt namelijk goed.’ Ik kijk Sam en Khalid verwonderd aan: het lijkt alsof de twee heren zo uit een ziekenhuisserie zijn gestapt.
Mila wil eigenlijk wel even weten wat een keizersnede is en dus zijn alle ogen op mij gericht. Gelukkig heb ik vroeger tijdens de biologielessen op de middelbare school goed opgelet. Nou ja, de lessen over weekdieren, geleedpotigen en fruitvliegjes konden me gestolen worden, maar de stof over het menselijk lichaam en de voortplanting vond ik reuze interessant. Als een gynaecoloog-in-de-dop leg ik mijn zes- en zevenjarigen het verschil uit tussen een natuurlijke bevalling en een keizersnede. Ze hangen aan mijn lippen.
Livia vindt het maar raar. ‘Als die baby zo groot is, dan kan hij toch niet daaruit komen?’ Ze ondersteunt haar verhaal met handgebaren en het wijzen naar. ‘Tja, toch is het zo,’ vertel ik en ik haal Moeder Natuur er maar even bij.
Evi vertelt dat zij met de pomp is gehaald en dan passeren de (horror)bevallingen de revue. Ik ben aangenaam verrast over de kennis van mijn groep: bijna alle kinderen weten hoe ze ter wereld zijn gekomen. Bij al die verhalen horen trouwens heel veel lastige vragen. En die mag ik natuurlijk beantwoorden. De vader van Michelle heeft ondertussen de traktaties neergezet en kijkt met een grote glimlach hoe ik me hieruit red. Na een dik half uur is groep 3a volledig en óók op de hoogte van stuitliggingen, persweeën en hormonale disbalansen. De kinderen zijn uiterst tevreden met mijn uitleg en na de allerlaatste vragen en opmerkingen is het tijd voor de leesles.
Een les over het krijgen van een baby? Geloof me, het is een hele bevalling.
