‘Juf? Ik hoorde van mijn neef dat we dit jaar alleen boeken van een megalange lijst moeten lezen?’ Julia kijkt me enigszins ongelukkig aan. ‘Klopt als een bus! Jouw neef keek vorig jaar trouwens net zoals jij nu kijkt. Maar wist je dat hij uiteindelijk een flink aantal boeken met plezier gelezen heeft?’ Julia mompelt iets onverstaanbaars – ik gok dat het een ‘ja’ is – en slentert terug naar haar plaats.
Deze column is eerder verschenen op onderwijsvanmorgen.nl.
Een nieuwe groep, een nieuwe ronde en vooral nieuwe kansen op het gebied van boeken lezen. In groep 8 is dat altijd een regelrechte uitdaging die deze lezende leerkracht maar al te graag aangaat. Mijn achtstegroepers hebben het nieuws vernomen: ze krijgen een juf die van lezen houdt. Oef.
En zo introduceer ik de leeslijst, het boekdossier, de zeer goed gevulde boekenkast met verschillende soorten boeken en de boekpromotie. Ook vertel ik dat we samen hetzelfde boek gaan lezen (voor ieder kind is er een exemplaar) en dat we er veel over gaan praten. De feestvreugde op het gebied van leesbevordering is nog ver te zoeken; dit publiek is wat lastiger dan vorig jaar.
First things first, besluit ik, en ik deel de beruchte leeslijst uit. Dat veroorzaakt enige opschudding. ‘Dit zijn twaalf pagina’s, juf!’ ‘Er staat geen Leven van een Loser op!’ ‘Roald Dahl! Daar vind ik echt niks aan!’ Ik doe net alsof ik flauwval en maan de klas tot stilte. Geduldig leg ik uit dat we in groep 8 wat complexere boeken gaan lezen, boeken die ze misschien zelf niet zo snel uit de kast zouden pakken. De boeken van de leeslijst lees je voor je plezier en van één boek maak je een boekpromotie (want dat vinden wij leuker dan zo’n verplicht klinkende boekbespreking).
Er gaat een schokgolf door de klas; groep 8 kan het niet geloven. Harry Potter? HARRY POTTER?
‘Heb jij al die boeken ook zelf gelezen?’ vraagt Jayden. ‘Bijna allemaal,’ antwoord ik. ‘Waarom niet allemaal?’ ‘Ik vind sommige boeken niet zo … ehh mijn ding. Kwestie van smaak.’ ‘Dat is oneerlijk,’ roept Ray, ‘want ze staan wel op de lijst en wij moeten ze dus wel lezen.’ De hele klas valt hem bij. Tim voert de druk nog een beetje op: ‘Ja, en wij moeten van jou alle boeken gewoon uitlezen, of we ze nou leuk vinden of niet!’ Ik heb mijn eigen boekengraf gegraven; hoe los ik dit nu weer op?
‘Welk boek vond je dan niet leuk, juf?’ vraag Jayden vervolgens. ‘Harry Potter bijvoorbeeld,’ geef ik schoorvoetend toe. Er gaat een schokgolf door de klas; groep 8 kan het niet geloven. Harry Potter? HARRY POTTER?
‘Oké,’ zegt Jayden, ‘dan weet ik het goed gemaakt. Jij leest Harry Potter en dan lees ik drie boeken van de lijst.’ Hij vouwt demonstratief zijn armen over elkaar. Aan de reacties van zijn klasgenoten te horen vinden ze dit een zeer goede deal. Ik capituleer.
Nu zijn we een half jaar verder en hebben we al veel geweldige boekpromoties gehoord en twee boeken samen gelezen (nummer drie en vier liggen al klaar). Mijn lieve leerlingen hebben enorme vooruitgang geboekt in het met expressie voorlezen, het naar elkaar luisteren en bovenal genieten ze van de verhalen. Het leesplezier werkt aanstekelijk; er worden meer boeken gelezen dan ooit. Ik ben uitermate tevreden.
En Harry Potter? Daar ben ik druk mee bezig. Als lezende leerkracht moet je natuurlijk altijd het goede voorbeeld geven.
Wil je meer avonturen lezen over de klas van juf Naomi? Lees dan haar boek Eh… juf, hoe krijg je eigenlijk kinderen?
