‘Juf, mag ik een presentatie houden over Marokko?’ Sabiah kijkt me vragend aan. ‘Eh, ja. Natuurlijk. Wat een leuk idee!’ Mark kijkt op. ‘Mag ik dan iets vertellen over mijn opa? Hij heeft onderduikers geholpen in de oorlog!’ ‘En ik over mijn paard?’ vult Noha aan. ‘Ik houd zoveel van mijn paard!’ Ietwat overrompeld knik ik de kinderen toe. Wat een enthousiasme!
Groep zes. Een nieuwe klas op een nieuwe school (iets met een verhuizing en een jong gezin). De kinderen hebben er duidelijk zin in. Op hun Chromebooks gaan ze snel en vaardig aan de slag. Achtergronden, foto’s, filmpjes, geen probleem. Ik hoor wijs gemompel over het vinden van geschikte bronnen (‘Zo irritant dat Wikipedia altijd bovenaan staat, daar kun je nooit echt helemaal op vertrouwen’) en schoudermaatjes helpen elkaar met het maken van screenshots. Ondertussen zetten Tom en Borre hun koptelefoon op – met een lekker muziekje kunnen ze zich beter concentreren. Ja, oké.
Verbaasd kijk ik rond. Deze klas is ongelofelijk. Het lijkt wel een jong, hip bedrijf, waar informatie binnen no-time in snelle presentaties wordt gegoten. Hier kan ik nog wat van leren.
Een half uur later staat de eerste vrijwilliger voor mijn neus. ‘Ik ben klaar, mag ik meteen?’ Tsja, we hebben wel even tijd. Opeens besef ik dat ik eigenlijk niet eens weet wat de kinderen precies willen vertellen. Ik heb me laten meevoeren door de stroom en besluit me ook nu maar te laten verrassen. ‘Fenna, zeg eens. Waar ga je over presenteren?’
In de minuten die volgen horen we alles over de toren van Pisa. Feitjes, plaatjes en mooie verhalen. Fenna eindigt bovendien als een volleerd presentatrice: ‘Heeft iemand nog vragen, tips en tops?’ Beurten worden uitgedeeld en met een daverend applaus sluit ze haar show af. Zeer indrukwekkend.
Voordat we weer over gaan tot de orde van de dag, druk ik de kinderen op het hart om hun presentaties naar me te mailen, zodat ik iedereen een plekje kan geven op de planning van volgende week. ‘En nu allemaal je rekenboek pakken, we gaan door.’
Als ik dat weekend mijn mailbox open, stromen de berichten binnen. Een stuk of vijftien presentaties zijn met me gedeeld. Ik glimlach. Wat een gedreven en betrokken kinderen! Dan valt mijn oog op een van de titels: Bumba. Ik kijk verder. Peppa Pig. SpongeBob. Verschillende soorten cola. De sokken van mijn vader. Hotdogs. Eh… juist. Hier liggen duidelijk nog een paar aandachtspunten. Laten we binnenkort maar eens aan de slag gaan met een lesje ‘onderwerp kiezen’.
En tot die tijd? Ben ik stiekem toch best benieuwd naar die sokken van Loeks vader…
