Als het februari wordt, houd ik altijd een beetje mijn adem in. Zouden we Valentijnsdag weer zonder kleerscheuren doorstaan? Blijft het bij enkele liefdesverklaringen over en weer of realiseren de kinderen zich op de dag zelf pas welke dag het is? Je weet het nooit. In de bovenbouw is Valentijnsdag leuk, maar gevaarlijk.
Ik vergeet nooit meer hoe verschrikkelijk verliefd Johnny was op Saar. Hij zei er nooit iets over, maar iedereen wist het. Zelfs Saar. Maar ze leek niet geïnteresseerd, tot ze op Valentijnsdag een briefje in haar laatje vond. Ik zat aan mijn bureau en zag vanuit mijn ooghoeken wat er gebeurde. De wangen van Saar kleurden in een flits knalrood. Snel frommelde ze het briefje in haar laatje en boog zich voorover over haar werk, de rode wangen achter haar haar verbergend.
Helaas voor Saar blijft niets onopgemerkt in de klas, dus haar achterbuurvrouw stootte haar aan. Wat was er aan de hand? Waarom deed ze zo? Saar probeerde haar ik-ben-aan-het-werk-laat-me-met-rust-pose nog even vol te houden, maar al snel werd er druk om Saar heen gefluisterd: ‘Saar heeft een liefdesbrief!’
Ik besloot Saar te helpen door de kinderen te sussen en Tanija, de achterbuurvrouw van Saar, even iets te doen te geven. Ik kon niet voorkomen dat het pauze werd, dus op het plein werd Saar belaagd door haar vriendinnen. Ik liet het maar even gaan.
Terwijl ik mijn thee inschonk, bedacht ik mij dat Johnny misschien nu ook wel het middelpunt zou zijn van de aandacht. Dat was misschien een beetje te veel voor Johnny, hij zou niet goed op kunnen tegen die dominante meiden en jongens uit de klas. Ik besloot even een kijkje te gaan nemen. Toen ik buiten kwam, was het al te laat. ‘Vechten, vechten!’ scandeerde een grote kring met kinderen. Ik was de pleinwacht voor en wurmde mij door de kring van kinderen. Daar zag ik Johnny liggen, met zijn handen beschermend voor zijn hoofd. Opgekruld als een angstig hondje. Saar stond over hem heen gebogen met een verwilderde blik in haar ogen en haar handen geklauwd als een woedende kat.
Mijn komst haalde de ergste randjes eraf, maar ze bleef woedend terwijl ik haar sommeerde om naar de klas te lopen. Johnny sjokte er ongelukkig achteraan, met rode krassen in zijn gezicht. ‘Twee huilende kinderen in mijn klas, en dat op Valentijnsdag,’ verzuchtte ik, ’en nog wel twee kinderen die elkaar zo leuk vinden!’ Woest draaide Saar haar hoofd naar me toe. ‘Echt niet!’, riep ze me toe. ‘Johnny vindt mij helemaal niet leuk!’
Wacht even, dacht ik verward, wat klopt hier niet?
Johnny snikte nog wat, maar zei niets.
Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw. Johnny had Saar een briefje gestuurd of zij aan Tanija verkering wilde vragen, omdat hij verliefd op haar was. Saar was in de veronderstelling, net als iedereen eigenlijk, dat Johnny haar verkering wilde vragen. Daar zat ze al die tijd al op te wachten.
‘En nu wil hij verkering met die trut!‘
Het heeft nog lang geduurd voordat we allemaal over de schok heen waren. Johnny kreeg geen verkering met Tanija, maar het was ons duidelijk dat Saar ook niet meer zijn grote liefde was. Er verschoof iets in de groep. Het is nooit meer helemaal goed gekomen tussen Saar en Johnny.
Ach. De liefde…
