‘Juf? Kunnen we je helpen?’ Isa en Saar uit groep 7 zijn in de klas gekomen. ‘Graag, dames,’ antwoord ik en ik duw ze een stapel rekenschriften in hun handen. Enthousiast gaan ze aan de slag met het nakijkwerk, uiteraard met roze glitterpennen, stempels en flamingostickers. Floor, Puck, Anna en Lot uit groep 8 zijn ondertussen met groep 3 aan het knutselen en tevreden kijk ik de klas rond. Nu mijn zwangerschap vordert en ik wat vermoeider ben, is het extra fijn om hulp te krijgen.
Het was wel even puzzelen. Door het lerarentekort moeten ook wij alle personeelszeilen bijzetten. Maar creatief als we zijn, hebben we toch een goede oplossing bedacht voor de drie dagen die ik voor mijn groep 3 sta. Op maandag heb ik een onderwijsassistente in opleiding in de groep, op dinsdag kan ik een beroep doen op de leerlingen van de bovenbouw en op woensdag ondersteunt mijn oud-stagiair die nu zijn liostage bij ons loopt mij voor een uurtje. Ook mijn eigen lieve leerlingen helpen hun juf uit de brand. Ze halen papieren uit de printer beneden, helpen door lesmaterialen van de onderste planken uit de kast te pakken en ruimen extra netjes op. Tot slot dragen de papa’s en mama’s van groep 3 hun steentje bij: de moeder van Elin heeft een speciale kruk voor mij in de klas gezet en mijn groepsmoeders regelen met veel liefde en plezier ouders voor de schoolreis, de tuintjes en de sportdag. Ik ben oprecht blij met al deze hulp en goede zorgen.
Ondertussen waggel ik lekker rond en kijk hoe mijn oud-leerlingen ‘lesgeven’ aan mijn derdegroepers. Ik moet lachen als ik Anna hoor zeggen: ‘Als ik praat, ben jij stil.’ En ook Puck heeft de afspraken van toen ze destijds les van me kreeg goed onthouden: ‘Vinger opsteken als je iets wilt vragen of zeggen!’ Ook wanneer Lot en Floor complimentjes uitdelen, hoor ik mezelf praten. En of het nou de hormonen zijn of niet; bij het zien van dit tafereel word ik een beetje emotioneel. Al helemaal als ik zie dat de groep 8-meiden niet alleen mijn derdegroepers knutselinstructies geven, maar ook zelf aan het fröbelen zijn geslagen.
‘We zijn klaar juf!’ Isa en Saar komen de klas in met het nakijkwerk. ‘Kunnen we nog iets voor je doen? Dictees nakijken of zo?’ Ik vertel dat ik geen werk meer heb en als ik de beteuterde gezichten zie, stel ik voor dat ze volgende week weer komen. Blij gaan de dames terug naar hun klas.
‘De baby mag wel komen hoor, juf,’ zegt Joey als ook de meiden van groep 8 weg zijn. ‘We hebben nu wel heel veel hulp in de klas.’ Ik moet lachen. Die baby blijft voorlopig nog wel even zitten. En tot die tijd maak ik dankbaar gebruik van al die lieve en enthousiaste hulptroepen.
