Glitterstickers. Check. Materiaalbakken. Check. Beurtenstokjes. Check.
Ik app mijn duo of zij de kapstokkaartjes wil printen, dan shop ik bij de Ikea nog even die gekleurde plastic zakjes – om de kwartetten, speelkaarten en Uno in te doen. Want die doosjes gaan toch altijd kapot én het scheelt een hoop ruimte in de kast. En als ik daar geweest ben, ga ik gelijk even langs de Action. Voor zo’n lightbox met letters. Ideaal voor spellingsoefeningen. Er wordt heel wat heen en weer gemaild en gebeld. Maar we zijn er klaar voor. Klaar voor een nieuw schooljaar.
Mijn duo en ik spreken af op de eerste maandag van de startweek. Om in alle rust voorbereidingen te treffen. En om de vakanties even door te nemen en lekker bij te kletsen. Maar ook om er vol gas tegenaan te gaan. Want het wordt de komende dagen mooi weer en dan hebben we de rest van de week – op de eerste vergadering na – nog lekker vrij.
Met het foute uur van Qmusic op de achtergrond gaan we keihard aan de slag. We schuiven en herschuiven net zolang met het meubilair totdat we een mooie opstelling hebben. We delen de kinderen in groepjes in, nemen de overdracht nog eens door en delen de kinderen opnieuw in groepjes in. We printen, kopiëren en lamineren alsof ons leven ervan afhangt. We maken lijsten voor de buitenschoolse opvang en maatjes voor de brandrij. We schrijven en herschrijven namen op schriftjes – we hebben dit jaar geen Tijs, wel een Ties –, tellen potloden en gummen en vullen de opdrachtkisten. Tot slot hangen we posters en de getallenlijn op en zetten we ook nog plantjes, kippen, en – uiteraard – flamingo’s neer.
Een aantal collega’s is quasi-jaloers omdat wij al zo ver zijn en steekt dat niet onder stoelen of schoolbanken. ‘Hard werken wordt beloond,‘ kaats ik wijsneuzerig terug. In mijn geval met een paar extra vrije dagen. Ik zie mezelf al zitten, met een boekje in het zonnetje. Een heel fijn vooruitzicht na deze dag vol noeste arbeid.
Tegen half vijf is onze to-do-lijst flink geslonken. Alles hangt, ligt of staat op de juiste plek. Ons lokaal ziet er reuzegezellig uit. Wat zijn we blij. En moe. En wat hebben we het bloedheet. Daarom besluiten we de allerlaatste dingetjes na de startvergadering te doen. Dit is serieus de beste voorbereiding ooit.
Op het moment dat mijn duo en ik naar huis willen gaan, komt de intern begeleider nog even langs. Met de mededeling dat we er een leerling bij krijgen. Geen 26, maar 27 derdegroepers dus. Ik stamel dat we net klaar zijn met alles en dat we dus bijna helemaal opnieuw kunnen beginnen. ‘Ach joh,’ is het antwoord, ‘je hebt nog een hele week.’
Wij zijn helemaal klaar voor de start. Nou ja, dat waren we.
