‘Juf! Mijn tand is eruit!’ Trots komt Isa de klas binnengelopen. ‘Wauw,’ zeg ik. ‘En de tandenfee heeft ook nog een muntje onder mijn kussen gelegd!’ Dubbel geluk zo op de vroege ochtend in groep 3.
Mijn derdegroepers zijn bezig massaal hun melkgebit in te wisselen voor ‘grotemensentanden’. Niek heeft drie tanden eruit en twee wiebeltanden, Lies heeft inmiddels een fietsenrek in haar mond en ook Livia heeft goed gewisseld. Het is een regelrechte tandentsunami in de klas en deze juf kan dagelijks bekkies bewonderen. Al die gaten in het gebit roepen veel vragen op, dus besluiten we de volgende dagen er een mini-project aan te wijden, getiteld ‘de mond, de tong en de tanden’. Inclusief smaakpapillen testen, blind proeven en tandenpoetsen. Appeltje-eitje zou je zeggen, maar het vergt wel de nodige lastminutevoorbereiding. Gelukkig wil de juf van de andere groep 3 ook meedoen – in haar klas vallen de tanden ook met bosjes uit de monden – zodat ik niet in mijn eentje alle boodschappen hoef te doen.
De volgende middag zitten we klaar voor het project. We starten met de mond en de tong. We proeven verschillende etenswaren, proberen smaken te herleiden en leren welke smaken de tong herkent. ‘Zoet, zout, zuur, bitter, umami!’ scanderen mijn lieve leerlingen, terwijl ze de plekken aanwijzen op de tong. En dat klinkt vrolijk, maar gek met al die vingers in de monden.
De tweede dag van ons miniproject staat in het teken van het gebit. Ik heb lowbudget voor alle kinderen tandenborstels en glittertandpasta geshopt. Met een doorgesneden marshmallow leg ik uit hoe tandplak ontstaat en dat tanden van het getal zeven (= zeven eetmomenten op een dag) houden. Groep 3 belooft plechtig zich aan die eetmomenten te houden om tandplak tegen te gaan. Over naar het moment suprême: het poetsen van het gebit – of althans, wat er bij sommige kinderen nog van over is. Ik zet een vrolijk poetsliedje op en zo’n drie minuten later wordt de glittertandpasta uitgespuugd en de mond vakkundig gespoeld. Ik zie achtentwintig stralende bekkies; zelfs de monden waar de tandentsunami hevig heeft gewoed zien er fris en schoon uit. De les is wat mij betreft geslaagd.
Een dag later blikken we nog even terug op ons miniproject. Maar niet voordat ik de tandenwisselscore heb bijgewerkt: Sven en Bowie een tand eruit, één van Nieks wiebeltanden is verdwenen en Romy heeft nu ook een wiebeltand. Mik weet vervolgens nog uit te leggen hoe tandplak ontstaat en Jack vertelt wat er met de hersenen gebeurt als je iets proeft. Als ik tot slot vraag welke smaken de tong kent, reageert Anne enthousiast: ‘Zoet, zout, zuur, bitter, tsunami.’ En dat reken ik uiteraard goed.
