Deze zomer fietste ik voor het eerst in mijn leven een weekje in de Franse Alpen. Samen met een van mijn zoons en een vriend ben ik afgereisd naar het plaatsje Allemond. Dit kleine dorp was de uitvalsbasis voor de tochten die wij maakten. Een mooi, select gezelschap dat deze uitdaging met beide handen aangreep. Even afstand nemen en een nieuwe balans zoeken.
Deze gastblog is geschreven door Stan Put van put2gether.
Ik heb nog geen meter gefietst of ik sta al in een stand die mij rust en energie oplevert. Het alpenlandschap is om stil van te worden. De groene weiden, de riviertjes, de bossen, de vergezichten en de imposante toppen van bergen die je laten zien hoe nietig wij als mensen zijn. Moeder natuur heeft dit allemaal geschapen en wij hebben het in bruikleen. Wow!
Rollercoaster
De afgelopen maanden zijn een rollercoaster geweest. Een corona-rollercoaster. De storm leek even te gaan liggen met het dalend aantal besmettingen om ons heen. Toch is deze onzichtbare ‘vijand’ zeker nog niet verslagen. Het virus duikt alweer op in verschillende plaatsen en maatregelen worden genomen. Het is een energievreter. Dan is rust en letterlijk afstand nemen belangrijk. Zo ga je de dingen weer scherper zien. Wat is er nu echt belangrijk? Waar wil ik mij op focussen? Hoe zorg ik ervoor dat ik in deze vreemde tijden gezond ben en blijf?
Rust en veerkracht
Ik ben van mening dat je rust creëert door inspanning. De inspanning die ik moest leveren om een berg te beklimmen zorgde ervoor dat mijn hoofd helemaal leeg was. Ik had nergens anders tijd voor. Wat een enorme krachtsinspanning vraagt dit. Je benen verzuren, de lucht in je longen is nihil, je rug breekt af en je wilt maar één ding: stoppen! Respect voor het wielerpeloton dat zich tijdens de Tour de France of andere wielerwedstrijden een weg naar boven vecht. Toch fiets ik door. Wat is het leuk om, gaandeweg de week, te merken dat je er beter in wordt. Dat het lijf zich aanpast aan de hoogte en de krachtsinspanning die gevraagd wordt. Het toont veerkracht om je aan te passen aan andere omstandigheden, waardoor het ‘makkelijker’ wordt.
Onderwijs en veerkracht
In eerdere columns heb ik geschreven over de flexibiliteit van de leerlingen bij het thuisonderwijs tijdens de lockdown in ons land. Ik geloof nog steeds dat onze leerlingen veerkrachtiger zijn dan wij, als coaches, gemiddeld genomen denken. En dat onze gesprekken niet teveel moet gaan over leerachterstanden maar over leervoorsprong of over hoe we verder willen na de zomervakantie. Wat is er echt nodig? Blijven we doen wat we deden of maken we andere keuzes?
Wanneer je veerkrachtig bent, dan ben je in staat om tot andere oplossingen te komen en samen te werken. Je kunt je beter aanpassen aan veranderende omstandigheden. Dat dit nu nodig is, dat blijkt. Wat vandaag ‘normaal’ is, kan morgen weer anders zijn. Wat ik geleerd heb tijdens het beklimmen van deze helse bergen is dit: geen berg is te hoog, ik kom altijd boven. Dat weet ik omdat ik mijn hoofd en lijf ruimte geef om zich aan te passen. Hierin zoek ik naar de juiste balans, waardoor ik optimaal gebruikmaak van mijn veerkracht.
Denk jij dat de veerkracht van jou en je leerlingen is gegroeid in de coronaperiode? Zie je de komende schoolperiode met meer vertrouwen tegemoet? Laat een reactie achter via het formulier.
