Het is op een woensdagochtend dat ik de teamkamer inloop en het woord ‘curlingouder’ opvang. We zijn in een jolige bui en vertellen elkaar sterke anekdotes over dit fenomeen. De curlingouder is op een kostelijke manier opnieuw geïntroduceerd door de serie De Luizenmoeder. Ik kan er smakelijk om lachen, maar het zet me ook aan het denken…
Hallo, ik ben juf Meester. Mijn superkracht? Zeer getalenteerd in curlen.
Want als een heldhaftige powervrouw snel ook ik vaak toe om een slachtoffer te redden van een vernederende ondergang. Worstelt mijn dochter met haar sokken? Dan ben ik de held die ze voor haar aantrekt. Durft mijn zoon niet aan een kind te vragen of hij zijn bal terug mag? Dan ben ik bereid voor hem te spreken. Wil mijn man geen wortels? Dan ben ik toch de vrouw die broccoli kookt? Maar is dit wel zo heldhaftig? Laten we dit eens onder de loep nemen met een bekend verhaaltje.
Er was eens een man die besloot om een cocon mee naar huis te nemen, om daar de komst van de vlinder af te wachten. Lange tijd gebeurde er niets, totdat er een kleine opening verscheen. Urenlang keek de man toe hoe de vlinder probeerde zich uit de cocon te bevrijden, pootje voor pootje, sprietje voor sprietje. Tot er een moment kwam dat er niets meer gebeurde.
De man kon de worsteling niet langer aanzien en besloot te helpen. Hij maakte de opening voorzichtig wat groter, zodat de vlinder de wereld kon betreden. Haar lichaam was echter nog niet volgroeid en haar vleugels waren nog té verfrommeld om te vliegen. Ondanks de goede bedoelingen van de man zou deze vlinder de rest van haar leven alleen maar kunnen rondkruipen.
De cocon en de worsteling van de vlinder zijn juist nodig voor het persoonlijke proces naar volgroeiing en volwassenheid. Wij mensen hebben het nodig om ons, net als een rups, vol te kunnen eten aan ervaringen om zo onszelf te ontdekken. Door alles, vaak uit lieve bedoeling, voor een ander uit de weg te curlen, ontneem je diegene onbewust het proces van vallen, worstelen en trots weer opstaan. Want door te worstelen leren wij om door te zetten om de meest prachtige versie van onszelf te worden. Nu ik mij hiervan bewust ben, zal ik mijn curlingattributen ver weg in de kast stoppen en pas als heldhaftige powervrouw ten tonele verschijnen als ik een oprechte schreeuw om hulp hoor.
Althans, ik zal het proberen.
