Die dag was ik op een grote basisschool de schoolbibliotheek aan het saneren. Met een club enthousiaste ouders was ik al de hele ochtend bezig om boeken uit te zoeken: we bekeken welke boeken nog terug konden in de collectie en welke weg zouden moeten. We waren uitgeweken naar de gymzaal en ik zat in het verste hoekje te werken, omringd door boeken.
Vanaf de deur, die ze met een klap dichtsloeg, was het nog een behoorlijk eind naar mijn tafeltje. Ik keek op. Haar hakken klonken hol, galmden in de ruimte en haar gezicht stond op onweer. Deze juf had ik nog niet eerder gezien, maar ze was duidelijk naar mij op zoek.
‘Waarom gooi jij Matilda weg?’ riep ze me toe toen ze ongeveer halverwege de zaal was. En ze zwaaide dreigend met het boek naar me.
Ik was enigszins overdonderd door haar boosheid en haar luide stem en stamelde: ‘Nee, dat doe ik helemaal niet!’
Ze was inmiddels bij mijn tafeltje aangekomen en keek dreigend op mij neer. Ze lijkt wel een beetje op juffrouw Bulstronk uit het boek, bedacht ik, en ik moest bijna lachen, maar hield me gelukkig in.
‘Hoezo doe jij dat helemaal niet? Ik heb dit boek net uit een doos op de gang gevist. Dat laat ik niet gebeuren, een beetje Matilda weggooien!’
Ik bekeek haar even goed, net als het boek in haar hand. Het was inderdaad Matilda, een van de mooiste boeken van Roald Dahl. ‘Het boek dat u daar heeft, moet inderdaad weg,’ begon ik. ‘En niet omdat ik Matilda weg wil gooien, maar omdat ik deze versie van Matilda niet meer in de collectie wil.’
Ze keek naar het boek. Het leek wel alsof ze het nu pas voor de eerste keer zag. De band had losgelaten, er zaten vlekken en penkrassen in het boek en er hingen pagina’s los die met vergeeld plakband weer min of meer waren vastgeplakt. Ook de hoeken waren gescheurd.
‘Stelt u zich eens voor dat u een kind bent,’ vervolgde ik. ‘En u weet niks van boeken en ook niet dat Matilda een fantastisch kinderboek is. Zou u dit boek dan uitkiezen?’
‘Nee, ik denk niet dat ik dit boek zou kiezen,’ aarzelde ze. ‘Maar die waarschijnlijk wel!’ zei ik en ik hield haar een prachtige, nieuwe, eigentijdse versie van Matilda voor. ‘Ja, die wel!’ zei ze enthousiast, pakte het boek uit mijn hand en verliet de gymzaal.
