Zomervakantie. Voor een leerkracht zijn die vijf weken vrij een welkom moment om het batterijtje op te laden. Even geen groepsplannen en oudergesprekken. Even geen lijm uit haren toveren, brandjes blussen en omgevallen drinkbekers redden. Gewoon even helemaal niks. En dat is best fijn.
Of toch niet? Want op de allereerste vakantiedag sta ik vrolijk en wel in mijn favoriete Action met een waslijst aan materialen die ik allemaal wil aanschaffen voor het nieuwe schooljaar. Ik heb de meest waanzinnige ideeën voor mijn groep 3 en die moeten meteen worden uitgevoerd. Mijn liefhebbende echtgenoot kijkt quasi verbaasd als ik gekleurde plastic bakken in verschillende groottes, brievenbakjes, knutselmaterialen en spelletjes in de winkelwagen mik. ‘We gingen toch vakantie-inkopen doen?’
De diagnose van de gemiddelde juf of meester: zwaar verslaafd aan onderwijs. In de zomer mag dat wel wat minder en is het tijd om af te kicken. Maar dat is nog niet gemakkelijk. De eerste dagen van de vakantie vul ik met shoppen voor het nieuwe schooljaar, een opzet voor de groepsplannen maken en mijmeren over mijn nieuwe klas.
Gelukkig gaat het in de tweede week van de vakantie zienderogen beter met deze patiënt. De kleutergeluiden zijn naar de achtergrond verdwenen en nachtmerries over taakuren maken plaats voor dromen over tropische bestemmingen. In de derde en vierde week van de vakantie ben ik helemaal gewend aan het relaxte, vrije leven en zie ik mezelf weer volledig als vrouw/vriendin/dochter in plaats van als juf. School? Welke school? Digitaal overdrachtsformulier? Nóóit…van…gehoord…
Halverwege de vijfde week treden er echter lichamelijke ongemakken op. Mijn lijf hunkert naar structuur en regelmaat. Naar pleinwacht en leesmaatjes. En zelfs naar dyslexieonderzoeken en Kanjerprotocollen. Ertegen vechten heeft geen zin en dus capituleer ik: nog vóór de startweek start ik met de voorbereiding op het jaar dat komen gaat. Ik check mijn schoolmail, zet big shoppers vol materialen klaar en app tot slot mijn duo om te vragen hoe haar vakantie is geweest en hoe laat ze maandagochtend in de startweek acte de présence geeft. De onderwijsadrenaline begint weer door mijn lijf te gieren.
Helaas valt die startweek altijd gruwelijk tegen. Want hoe goed ik me ook voorbereid, het kost uiteindelijk veel meer werk dan gedacht. Met een prachtig ingericht lokaal, maar enigszins uitgeput begin ik aan de allereerste schooldag. En als een collega uit de bovenbouw dan ook nog eens verkondigt dat het nog acht weken duurt tot de herfstvakantie, neem ik mezelf voor om de volgende keer de Action te vermijden en linea recta richting een bounty eiland te gaan. De hele zomervakantie lang.
Gelukkig Nieuw Schooljaar allemaal! Laten we er samen met onze leerlingen een mooi, leuk, inspirerend en leerzaam schooljaar van maken!
