Sinds een week draait de film Entre les Murs in de Nederlandse bioscopen. Deze bijzondere film – een kruising van een drama en een documentaire – speelt op een middelbare school in een multiculturele buitenwijk van Parijs. De kijker zit twee uur lang opgesloten in een Franse schoolklas. De strijd loopt hevig op tussen de leraar en zijn leerlingen. Maar wie heeft er nu gelijk?
De film volgt één schooljaar van leraar Frans François Marin en zijn klas. De docent speelt zichzelf: de film is gebaseerd op het boek van leraar François Bégaudeau, die de hoofdrol speelt in de film. De leerlingen zijn een echte schoolklas uit Parijs, allen zonder acteerervaring. Er is dus wel een script – gebaseerd op het boek – maar een groot deel van de film is gebaseerd op improvisatie.
De film gaat over alledaagse – en daarmee herkenbare – gebeurtenissen in de klas. Er wordt gepraat over voetbal en discriminatie én over de lesstof, waar de leerlingen niet per definitie in geïnteresseerd zijn. Het belangrijkste thema van Entre les Murs is echter de kloof tussen de leraar en de klas. En die kloof is overduidelijk. Docent Marin heeft het beste voor met de klas, maar zijn autoritaire aanpak valt niet altijd goed bij de leerlingen. Ook wijst hij zijn leerlingen soms op een botte en snobistische manier op fouten die ze maken. De leerlingen gaan soms mee in de aanpak van hun leraar, maar af en toe botst het met de klas, die aantal behoorlijk lastige types bevat. Als kijker heb je sympathie voor beide kanten, maar je ziet het in de klas fout lopen. Enkele vervelende incidenten zorgen ervoor dat het nauwelijks nog goed komt met de sfeer in de klas.
Entre les Murs is zeker een treffende film. Het verhaal is zó realistisch, dat het aandoet als een documentaire. Het is interessant om te zien hoe het hedendaagse onderwijs eruit ziet en hoe Franse jongeren denken over de maatschappij, onderwijs en vooral ook gedrag. Maar de kloof tussen docent en klas stemt niet tot veel vrolijkheid.
Een andere film die zich afspeelt op een middelbare school is de Duitse film Die Welle, ook sinds vorige week in de bioscoop. Om de begrippen autocratie en fascisme duidelijk te maken, start een populaire docent met een experiment: binnen een week verandert hij zijn sceptische en verveelde leerlingen in een fanatieke fascistische beweging. De film is gebaseerd op het boek (en de bekende tv-film The Wave) van een Amerikaanse geschiedenisleraar aan het eind van de jaren zestig. Een bekend verhaal dus, maar de film maakt behoorlijke indruk.
