Het CBS maakte half mei bekend dat Nederlandse twintigers – de veelbesproken Millennials – steeds later een vaste baan krijgen, minder snel een woning kopen en zich ook in de liefde en ouderschap minder binden. En, waar je soms twijfels hoort over luie of besluiteloze jongeren, is de vraag: wíllen jongeren niet volwassen worden, of worden ze tegengehouden door een veranderende maatschappij?
Dit artikel van Miek Crouzen en Yvonne van Sark is reeds verschenen in MarketingTribune juni 2019 en verscheen eerder op Youngworks.nl.
In 2000 muntte de psycholoog Jeffrey Arnett de term ‘emerging adults’. Hij beschreef het fenomeen in westerse samenlevingen dat tieners en twintigers allerlei beslissingen om zich te settelen uitstellen, waardoor een nieuwe levensfase ontstaat tussen adolescentie en volwassenheid: emerging adulthood. De CBS-cijfers ondersteunen dit fenomeen. Op welke vlakken manifesteert dit zich?
Opleiding & werk
De belangrijkste shift is dat jongeren langer blijven studeren en later een vaste baan krijgen. Ondanks het grote prijs- en schuldkaartje dat eraan hangt, zien we dat jongeren langer student blijven en in grotere getalen hoger onderwijs volgen. De gemiddelde leeftijd waarop jongeren klaar zijn met studeren is tussen 2008 en 2018 met een jaar gestegen: van 23 naar 24 jaar.
Daarmee wordt het concurrentieveld ook complexer. Wanneer je LinkedIn afstruint, word je gebombardeerd met fascinerende, groots-ogende functietitels. Alleen een bacheloropleiding is simpelweg niet onderscheidend genoeg.
En dan bieden werkgevers deze groep veel vaker flexcontracten in plaats van een vaste overeenkomst. Tussen 2008 en 2018 is de leeftijd waarop 50 procent van de jongeren een vaste arbeidsrelatie heeft met maar liefst 3 jaar gestegen van 24 naar 27 jaar.
Wonen
Zowel jongeren die studeren als young professionals blijven steeds langer bij hun ouders wonen. Gingen ze in 2012 gemiddeld met 22,8 jaar het huis uit, blijven ze inmiddels tot 23,5-jarige leeftijd in het warme nest van hun ouders. De jongens nog iets langer dan de meiden.
Het CBS wijt het aan het in 2015 ingevoerde leenstelsel. Wij horen jongeren vaak zeggen dat ze zeker het eerste jaar, en mogelijk hun hele studie, liever besparen op de kosten door (nog even) niet op kamers te gaan, maar dichtbij een gevulde koelkast. Maar ook voor werkenden is het lastiger geworden. Zo kopen jongeren later, rond hun 28e, een eigen woning. Flexcontracten, gestegen huizenprijzen en strengere hypotheekregels eisen hun tol.
Relaties & ouderschap
In een maakbare wereld, met de opkomst van datingapps als Tinder, Bumble en Happn, lijkt zoeken naar ‘de ware’ makkelijker geworden. Niets is minder waar. Juist door het ongelimiteerde aantal potentiële ware liefdes, ontstaat er keuzestress en druk. Want je hebt echt geen excuus meer om single te zijn. We zoeken vandaag de dag daarnaast meer dan ooit alles in één persoon, aldus wereldberoemd seksuoloog Esther Perel. Datingapps houden de mythe van de ware liefde in stand, waardoor je blijft zoeken. Met als gevolg dat jongeren later gaan samenwonen en trouwen.
Al bij al moge het geen verrassing zijn dat de gemiddelde leeftijd waarop vrouwen in Nederland hun eerste kind krijgen – 29,9 jaar – steeds hoger is.
#Adulting
Vrij en flexibel zijn, vol beloften en mogelijkheden; het klinkt aantrekkelijk. Ouderen kijken vaak met weemoed terug op die levensfase en zeggen: geniet ervan, dit is de tijd van je leven. Jongeren gaan er zelf ironisch mee om. Zoek op sociale media maar eens op de term #adulting en je ziet jongeren huisje-boompje-beestje op de hak nemen.
Maar onder deze ironische laag is meer aan de hand. Veel jongeren vertonen uitstelgedrag uit noodzaak, omdat de maatschappij het settelen echt moeilijk voor ze maakt. Velen willen dolgraag op zichzelf wonen, of de zekerheid van een vaste baan. Laat staan een stabiele relatie van waaruit je serieus gaat nadenken over je nageslacht. In dat licht is het niet verwonderlijk dat burn-outs en andere stressgerelateerde klachten hoogtij vieren bij deze generatie.
Alles is maakbaar
En dan groeien ze ook nog eens op met de boodschap van ultieme maakbaarheid. Wil je in het buitenland studeren, of werken? Dat kan! Wil je ondernemer worden? Dat kan!
Gelukkig worden lijkt daarmee voor iedereen binnen handbereik. Maar (keuze)stress is de keerzijde. Want als je alles kunt wat je wil, maar het lukt niet of je kiest uiteindelijk niet of het verkeerde, dan ligt de verantwoordelijkheid voor het ‘falen’ ook bij jezelf.
En zo komen rondom deze generatie emerging adults nieuwe behoeften, problemen en uitdagingen op. De call-to-action voor organisaties en bedrijven? Laten we jongeren meer supporten. Met vaste banen, maar ook met producten en diensten die hen in deze levensfase verder helpen. Zoals huurhuizen waar je met vrienden kunt wonen, vijfjarencontracten, deelauto’s. Dat, en het eerlijke verhaal dat de prins op het witte paard alleen in een Old Spice-reclame voorbijkomt.
Wat denk jij: willen jongeren niet volwassen worden, of worden ze tegengehouden door een veranderende maatschappij? Laat een reactie achter via onderstaand reactieformulier.
