‘Oh juf, je gaapt!’ Bo betrapt mij op een ongelukkig moment. Maar ja, ik kan er niks aan doen, want ik ben nu eenmaal moe. Best wel heel erg moe.
Rondom sint en kerst kun je mij namelijk – en met mij denk ik vele anderen – aan het einde van de werkweek opvegen. Ik heb donkere kringen onder mijn ogen, zie er uitgeblust en bleek uit en heb een ietwat korter lontje. En dat is niet zo gek, want van al die goedheiligmantoestanden, het afnemen van herfstsignaleringen en het voorbereiden van het gehele kerstrepertoire naast het daadwerkelijke lesgeven, word je inderdaad moe. Dan sta je niet meer elke dag stralend voor de klas en verlang je naar een stevige winterslaap of hernieuwde energie. Voor jezelf en voor je collega’s.
De kerstcommissie heeft daarom dit jaar iets geweldigs bedacht en kondigt dat vol trots tijdens de studiedag aan. Een soort van teambuilding, creatieve inspiratieboost en kerstviering ineen. Praktisch gezien slaan we dus drie vliegen in één klap. We gaan namelijk een heuse kerstmusical opvoeren. Voor de ouders en de kinderen.
Ik zie een aantal collega’s heel even denken: O nee, nog meer op onze to do-list!, maar ik zie de lol er meteen van in. Toneelspelen is namelijk echt mijn ding. En dus grijp ik alle mogelijkheden aan om te stralen in de spotlights. De kerstcommissie weet ondertussen iedereen enthousiast te krijgen en licht een en ander toe. De kerstmusical bestaat uit een vijftal scènes waarin een club kinderen tijdens hun zoektocht naar de ware betekenis van kerst een aantal nare personen tegenkomt. Als echte kerststerren gaan wij dus letterlijk en figuurlijk op zoek naar het licht.
Nadat twee collega’s de rollen hebben verdeeld en de oefendata bekend hebben gemaakt, gaan we aan de slag met de eerste lezing van het script. Thuis vertel ik opgewonden dat ik acte de présence mag geven als Stacey Starlight, een narcistische en egocentrische popdiva met een bak sterallures. Manlief schampert dat deze rol mij op het lijf geschreven is en wil graag zien hoe ik mijn solo ten gehore ga brengen. Want als actrice mag ik dan een supernova zijn, als zangeres ben ik een redelijk zwart gat. Maar ach, je kunt niet alles hebben.
De repetities en de voorbereidingen zijn hysterisch te noemen. Mijn collega’s en ik hebben de grootste lol. Ik zie ze in een geheel ander licht en iedereen krijgt die sprankeling weer terug die we de laatste weken van dit jaar zo goed kunnen gebruiken.
Of de musical een succes zal worden? Dat zien we de dinsdag voor de kerstvakantie, maar voor ons is het nu al geslaagd. Wij hebben dit als team samen gefikst en hopen dat kinderen en ouders er net zo van genieten als wij. En mochten we een Musical Award ontvangen, dan draag ik deze op aan alle leerkrachten. Want als je deze periode van het jaar overleeft, dan ben je pas een échte (kerst)ster!
Fijne feestdagen en een stralend 2017 toegewenst!
