Kinderboekenschrijfster Sanne Rooseboom – schrijfster van het Kinderboekenweekgeschenk 2023 – vertelt hoe zij aan inspiratie komt. ‘Laat je vooral niet belemmeren door de werkelijkheid!’
Bekijk hier ook de 6 schrijftips van Sanne.
Ik herken overal verhalen
Sanne heeft niet één plek waar ze al haar ideeën vandaan haalt. ‘Als schrijver heb je eigenlijk de hele dag je fantasie aanstaan. Dat is hoe mijn brein werkt. Dingen die ik zie of meemaak, vallen mij op. Ik stel me dan meteen voor hoe het zou zijn als ik het overdrijf, of als ik het juist zelf zou meemaken …
Als ik bijvoorbeeld met vrienden langs een leegstaand oud huis loop, zullen zij zeggen: Kijk, dat lijkt wel een spookhuis. Punt. Maar mijn brein gaat dat meteen invullen: Ja dat is inderdaad een spookhuis! Er heeft een oude vrouw gewoond en die spookt er nu rond. En als mensen er blijven slapen, horen ze haar ’s nachts scrabble spelen. Ik ‘herken’ vaak meteen een verhaal in wat ik zie.
Als kind had ik dat al. We gingen vaak naar Engeland op vakantie en daar heb je veel oude kastelen. Met van die trappen met diep uitgesleten treden. Dat gegeven is al fantastisch: om te fantaseren wie daar 500 jaar geleden allemaal zijn voeten op had gezet! Daar bedacht ik dan grootse verhalen bij.
Als puber veranderde dat dan in een jonkheer van 16 jaar, die ik achter het raam zag staan. Die zou mij dan als z’n soulmate herkennen en dan ging ik daar op dat landgoed wonen … Wat ik hiermee vooral wil zeggen is: laat je bij het herkennen en bedenken van verhalen voorál niet belemmeren door de werkelijkheid.’
Tinteling in je vingers
Kan de werkelijkheid wel inspireren? ‘Nou, voor mijn personages kies ik juist bewust namen van mensen die ik niet in het echt ken,’ vertelt Sanne. ‘Anders laat ik me toch leiden door wat ik denk dat bijvoorbeeld mijn buurmeisje in het echt wel of niet zou doen. Als ik dat kan voorkomen, is dat fijn.’
‘Inspiratie’ vindt Sanne sowieso een begrip dat ze pas sinds een paar jaar écht begrijpt. ‘Ik dacht toch dat het was alsof een bliksemschicht je opeens moest raken. Maar voor mij gaat inspiratie veel meer over: hee, ik heb zin om dit op te schrijven! Als een tinteling in je vingers, om op te schrijven wat je voor je ziet.
Gelukkig heb ik ontzettend veel ideeën in mijn hoofd. En als er nog niks heel duidelijk uitspringt, dan begin ik gewoon en kijk ik waar het verhaal me brengt. Ik heb ooit geprobeerd twee boeken tegelijk te schrijven: Het spook van de Haviksburcht en Mot en de metaalvissers. Ik dacht: zoveel schrijvers werken aan meerdere projecten tegelijk. Dat ging duizend woorden goed. En toen nam het verhaal van Mot duidelijk een vlucht!’
Beginnen is leuker dan afmaken
‘Beginnen is sowieso altijd leuker dan afmaken. Ik begin met alle mooie momenten uit het verhaal die ik in scènes al duidelijk voor me zie. En het is heel leuk om die vervolgens gedetailleerder en spannender te maken. Maar schrijven is ook gewoon hard werken: nadenken, bouwen en herschrijven. En ook de minder spannende middenstukken moet je maken. Dus mijn advies is: gewoon doorschrijven, zodat je iets afmaakt en daar trots op kunt zijn.’
‘Schrijven is ook gewoon hard werken’
Sanne vertelt ook dat ze haar boeken niet helemaal vooraf uitdenkt. ‘Ik weet altijd wel de hoofdpersoon én hoe het afloopt. Maar alle hoofdstukken en gebeurtenissen daartussen: ik ontdek zelf ook pas wat daarin gebeurt tijdens het schrijven. Het begint vanuit enthousiasme en vanuit de beelden die ik voor me zie.
Kinderen vragen vaak: hoe moet ik doorgaan met mijn verhaal als ik het even niet meer weet? Ik antwoord dan: leg het even weg, laat het door iemand anders lezen, of schrijf het niet chronologisch. Je fantasie gaat vaak vanzelf meedoen als je gewoon begint.’
Stiekeme superkracht
Al Sannes boeken hebben een maatschappelijk aspect. Toch schrijft ze niet vanuit het doel kinderen iets te leren of ze van iets bewust te maken. ‘Maar ik leg wel dingen in mijn boeken die mij bezighouden en die in de echte wereld gebeuren. Daarom vind ik het idee van een Ministerie van Oplossingen ook zo fijn. Ik hoop dat alle kinderen inzien dat ook zij – elf jaar en wonend ergens in een Nederlandse provincie – er elke dag voor kunnen kiezen om iemands dag een beetje beter te maken. Dat is onze stiekeme superkracht!’
Sanne Rooseboom (1979) debuteerde in 2016 met haar boek Jippie! Een humeurig sprookje. Daarna volgde Het Ministerie van Oplossingen waarvan inmiddels meerdere delen verschenen zijn. Het laatste deel is Het spook van de Haviksburcht. In 2022 verscheen haar lovend onthaalde jeugdroman Mot en de metaalvissers, dat een nominatie voor de Woutertje Pieterse Prijs in de wacht sleepte. Meer informatie: sannerooseboom.com.
De kinderboekenweek is dit jaar van 4 tot en met 15 oktober. Het thema is: Bij mij thuis. Op de themapagina vind je lessen die speciaal ontwikkeld zijn voor deze week.
Download hier het hele artikel.
