Naam: Eveline Busch
School: St. Bonifaciusschool in Wassenaar
Groep: 3
Hoe lang al voor de klas: sinds september 2023 als herintreder, stond ooit al ruim 20 jaar voor de klas
Juf Eveline werkte jaren als (adjunct)directeur en als adviseur bij een onderwijsadviesbureau. Sinds afgelopen zomer staat ze weer voor de klas.
En kon je het nog?
Ja, gelukkig wel! (lacht) Mensen zeiden van tevoren: Het is net als fietsen, dat verleer je niet. Dat klopt. Ik vond het wel eventjes spannend. Heb ik nog juiste chemie met de kinderen? Gelukkig pakte ik meteen weer de juiste toon. Het scheelt dat ik als onderwijsadviseur ook vaak in klassen kwam.
Vanwaar de overstap?
Ha, dat vragen meer mensen. Mijn collega’s vielen steil achterover. Ik heb altijd gedacht dat ik mijn carrière weer als juf zou afsluiten. Daar was ik voor mijn gevoel nog niet. Maar op een dag, tijdens een weekend, hoorde ik ineens een stemmetje in mijn hoofd: ‘Ooit is misschien wel nu! Scholen staan te springen om leerkrachten.’ Dat stemmetje overviel mij net zo goed.
Je kent ongetwijfeld veel scholen als onderwijsadviseur. Waarom heb je voor deze gekozen?
Ik heb op intuïtie voor de St. Bonifaciusschool gekozen. Het gesprek met de directeur voelde goed en ik heb een dag meegedraaid en de sfeer geproefd. Ik vind het een voordeel dat ze me op deze school niet kennen vanuit een andere rol. Voorlopig ben ik heel blij met mijn keuze. We hebben een gedreven directeur die een echte onderwijskundig leider is. Hij komt veel in de klas en durft commitment van het team te vragen. Heel fijn. Bij elke collega is het gevoel hetzelfde: wij willen vooruit, we willen samen het beste voor de kinderen.
Wat waren je verwachtingen?
Ik hoopte als leerkracht, samen met de school, bij te dragen aan de omslag van ‘traditioneel onderwijs’ naar écht ‘eruit halen wat erin zit’. En dat ik de bagage die ik meenam daarbij mag inzetten. Ook wilde ik er echt toe doen, voor die dertig kinderen in mijn klas. En daar voldoening uit halen.
Kloppen je verwachtingen?
Dat gaat wel lukken. Na een lange dag werken, kom ik fysiek moe, maar ook voldaan thuis. En vol adrenaline, want wat is dit toch een prachtig vak! Van de week zat een jongetje tranen met tuiten te huilen bij splitsopdrachten in de rekenmethode. Hij snapte er niets van. We hebben samen kleine stapjes gezet. Aan het eind van de week sprong hij ineens van zijn stoel: ‘Juf, ik ben uit de leerkuil!’ Dát is wat ik wil betekenen voor kinderen.
Welke kennis en vaardigheden neem je mee de school in?
Heel veel. Het belangrijkste is voor mij: professor John Hattie. Hij is mijn grootste inspiratiebron. ‘Leren Zichtbaar Maken’ stroomt door mijn aderen. Je moet als leerkracht steeds op zoek blijven naar bewijs dat elk kind de volgende stap maakt, léért. Waardevol hierbij is de feedback van de kinderen naar jou als leerkracht. Dat is de beste feedback die je kunt krijgen. Dat gaat over jouw impact. Maar ik ben ook bezig met coöperatief en actief leren. Ik heb zo veel gezien de afgelopen vijftien jaar. Het is heerlijk om het nu zelf toe te passen.
Hoe kijken je collega’s daarnaar? Je komt toch vanuit een andere functie binnengerold …
Klopt, daar ben ik me heel erg bewust van. De directeur en ik hebben dat samen goed besproken. Ik ben hier als leerkracht met extra bagage, niet als onderwijsadviseur. Ik ga wel naar eigen weten en kunnen de klas in, maar ik ga niet collega’s adviseren. Soms komt iemand een onderwijsboek van me lenen. Anderen wachten af. Laatst tijdens een studiedag mochten mensen feedback aan elkaar op een briefje schrijven. Op mijn briefje stond: ‘Je bent een aanwinst voor het team.’
Zijn er ook dingen die je moet bijspijkeren?
Ik leer heel veel van mijn collega’s. Hoe de software van Lijn 3 werkt bijvoorbeeld. Of hoe Parnasys in elkaar zit. Ook kennen zij de achtergrond van kinderen en gezinnen en weten zij waar bepaald gedrag vandaan komt. Zij hebben ook een bak aan kennis, maar op een ander gebied.
Vind je dat meer mensen terug moeten voor de klas?
Ik denk zeker dat er meer mensen terug kunnen, onder de voorwaarde dat ze ervoor gaan. Ik heb veel mensen in het onderwijs gezien die de motivatie misten. Dan dacht ik: had het maar niet gedaan.
Er is geen kant-en-klare oplossing voor het lerarentekort. Geen blik herintreders en ook niet meer geld. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat we met zijn allen het onderwijs serieuzer nemen.
Als je als team echt aan kwaliteit werkt, geeft dat heel goed gevoel. Het bindt een team enorm. Op zulke scholen is weinig verloop. Die stabiliteit is belangrijk.
Hoe zie je de toekomst?
Mijn eerste doel en passie is nu de klas. Of ik toch nog een keer schoolleider word, kan ik nog niet zeggen. Ik wilde altijd al juf worden, speelde als kind vaak schooltje. Ik was supergelukkig toen ik al jong juf werd. Alleen had ik destijds de behoefte om me verder verdiepen. Ik ben niet meer dezelfde als toen. Ik heb heel wat levenservaring en kennis over onderwijs opgedaan. Dat wil ik nu teruggeven. Ik ben weer een gelukkige juf.
Wat wil je andere leerkrachten meegeven?
Geniet van je vak, het is het mooiste vak dat ik ken! Focus je niet te veel op het in elkaar zetten van een leuke en technisch perfecte les, maar focus je op de impact van je vak. Vraag de leerling of hij een volgende stap heeft kunnen zetten. Daar gaat het om.
