Even een vraagje: Hoeveel alinea’s leest u van de stukjes op deze website? Alles? Alleen de eerste? Hangt van het onderwerp af? Het zou mij niets verbazen als het zelfs maar een paar zinnen zijn. Het internet is immers de plek bij uitstek om snel informatie te grazen en weer door te klikken. Maar levert dit struinen nu echt wat op? Volgens Nicolas Carr, een bekende internet criticaster, in ieder geval niet: we worden er alleen maar dommer van.
Carr merkt bij zichzelf dat hij zich steeds minder kan concentreren op het lezen van lange stukken tekst. Opvallend, want nog niet zo lang geleden was hij een fervent lezer. Nu kan hij zich al niet meer concentreren op een pagina of twee, drie. Dan gaat hij op zoek naar iets anders om te doen. Een fenomeen dat hij niet alleen bij zichzelf waarneemt, maar ook bij veel van zijn vrienden en collega’s.
Volgens Carr wordt dit veroorzaakt door de manier waarop het internet de informatie verandert. Er komen linkjes in, er staan advertenties bij en het wordt omgeven door allerlei andere content. Daardoor lezen we datgene waar het echt om gaat maar heel oppervlakkig. Uit onderzoek is bijvoorbeeld gebleken dat de bezoekers van twee belangrijke sites met artikelen en e-books de teksten maar kort bekijken, doorklikken naar nieuwe bronnen en maar zelden terugklikken naar waar ze begonnen.
Vandaar dat Nicolas Carr stelt dat het internet iets fundamenteels verandert in de manier waarop wij kennis verwerven, en misschien ook wel in onze hersenen. Want hoewel we steeds meer lezen (het internet staat immers vol met teksten), komt het “diepe” lezen haast niet meer voor. En daardoor wordt er nog maar weinig echt opgeslagen in ons geheugen.
Erg herkenbaar. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf ook moeite had om Carrs artikel uit lezen. Uitgeprint (inderdaad van het scherm lezen lukte al helemaal niet) waren het ‘maar liefst’ zes pagina’s. Om de zoveel alinea’s legde ik het artikel weg om een referentie te bekijken. Of om nog wat meer te lezen op de weblog van Nicolas Carr en zo soms zelfs helemaal van het onderwerp weg te raken.
En wat is eigenlijk de laatste keer geweest dat ik een boek pakte om iets op te zoeken? Alweer een tijdje geleden volgens mij. Ik kan me eigenlijk al haast niet meer herinneren hoe het was om niet het internet op te gaan en Google mij het antwoord voor te laten schotelen. Dat geeft mij in ieder geval wel stof tot nadenken…
(Bron: http://www.theatlantic.com/doc/200807/google, zie ook de poll van deze week)
