School: De Emmausschool in Rotterdam-West
Geeft les aan: 7/8
Aantal jaar voor de klas: 16 jaar
Nick werkte zes jaar als adjunct en vier jaar als schooldirecteur. Dit schooljaar gaat hij weer zelf voor de klas.
Vertel…
‘Wat zijn we aan het doen?’ vroeg ik me af toen mijn vrouw een burn-out had. ‘Heb ik hier ook een rol in?’ We waren allebei altijd bezig met carrière maken. Ik deed klas 3 en 4 van de pabo in één jaar, deed mijn liostage zonder begeleiding en ging op mijn twintigste fulltime voor groep 8. Zodra er een plek vrijkwam in het management, ben ik adjunct geworden. Ik ontdekte dat ik keuzes maakte vanuit ego en status. Niet vanuit mijn hart. Onze eigen kinderen zag ik vaak als sta-in-de-weg voor mijn werk. Ik ben in mijn eentje naar de Pyreneeën gegaan. Toen ik na een week terugkwam, wist ik het. Ik wil tijd voor mijn kinderen maken én ik wil weer voor de klas.
Waarom wil je weer voor de klas?
Ik heb ooit oprecht voor het onderwijs gekozen, maar nooit de tijd genomen om ervan te genieten. Dat ga ik nu doen. Ik ben erachter wat mijn missie is: kinderen in kansarme posities laten zien dat als je geboren bent als een dubbeltje, je heel wat van je leven kunt maken. Dat betekent natuurlijk dat je goed moeten leren lezen en rekenen. Maar ik wil je ook leren hoe je persoonlijke keuzes maakt die bij jou passen. Dat je advocaat én monteur kunt worden. Dat dat allebei prima is. Zelf had ik graag al op de basisschool willen weten dat ik al goed was zoals ik was, ook zonder prestatie.
Hoe reageerde je team erop?
Verbaasd. Weer voor de klas én weg van de school waar ik zestien jaar werkte. Ik hoor bij het meubilair. Tja, sommigen vinden dat ik mijn proces niet in het openbaar moet gooien, anderen zijn dankbaar dat ik er open over ben. Ik hoor vaak van mensen dat ze zich herkennen in mijn verhaal.
Is het directeurschap niet leuk?
Oh ja hoor, het is wel leuk. Maar ik wil iets doen wat ik geweldig vind. Wat ook meeweegt, is dat ik het onderwijs anders bekijk. Voor het Rijk en de maatschappij gaat het vooral om hoe hoog het kind cognitief kan presteren. Als directeur ben je een groot deel van je werk daarmee bezig. Maar ik wil niet meer bezig zijn met hoeveel procent er uitstroomt naar het vwo. Er is veel meer nodig om voor de maatschappij van morgen gezonde, goede burgers af te leveren. Zoals hoe belangrijk je mindset, goede voeding en het evenwicht tussen rust beweging zijn.
Hoe heb je je voorbereid op deze stap?
Ik reflecteer elke dag. Ik schrijf voorbeelden op van mensen die me inspireren. Daarvan krijg ik nu de beste ideeën voor mijn klas. Daarnaast bekijk ik filmpjes van goede docenten op YouTube en lees ik boeken. Niet alleen praktische boeken, maar zeker ook boeken op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, zoals die van Michael Pilarczyk en Robert Bridgeman. Verder ga ik vooral ervaren en voelen wat er nodig is. Ik weet dat het goed gaat komen.
Kun je nog wel naar een andere directeur luisteren?
Tja, dan moet ik mijn ego even opzijzetten (lacht). Toen ik een school zocht, heb ik me afgevraagd: welke directeur durft dit aan? Ik heb ruimte nodig, anders word ik recalcitrant. Gelukkig kende ik een steengoede directeur die buiten de lijntjes durft te kleuren. Ik heb haar benaderd en ben heel dankbaar dat ze me heeft aangenomen.
Ben je nu een andere leerkracht dan zestien jaar geleden?
Ja, dat is een gigantisch verschil! Toen ik twintig was, vergeleek ik de scores van mijn groep 8a met die van groep 8b. Niet om van te leren, maar om te weten hoe ik presteerde. Mijn klas luisterde altijd goed naar me, maar invallers gingen onderuit. Nu denk ik: een goede leerkracht zorgt ervoor dat de kinderen luisteren omdat ze zélf willen leren, niet om jou een plezier te doen. Toen ging het vooral om mij. Nu gaat het om jóú. Ik geloof in jou, ik ga voor jou. Als de scores nu verschillen met die van de parallelgroep, hoop ik dat ik van mijn collega’s kan leren. En andersom.
Hoe heb je afscheid genomen van je team?
Mijn collega’s hebben een feestje voor me georganiseerd. Ik heb voor alle zestig leerkrachten een ansichtkaart uitgezocht en er een persoonlijk verhaal op geschreven. Ik heb geen afscheidscadeau gekocht, maar een donatie gedaan aan het fonds dat een leukemiepatiënt op onze school ondersteunt.
Blijf je voor de klas staan tot je pensioen?
Geen idee, misschien niet. Ik weet dat ik dit een jaar ga doen, maar in mijn hoofd heb ik ook al plannen om een onderwijskundig bedrijf op te zeggen. Voor nu is het helemaal goed. Meer dan goed zelfs!
Wat wil je andere leerkrachten meegeven?
Wees helemaal jezelf, dan ben je voor het onderwijs het meest van betekenis.
