Volgens Gardner zetten we een intelligentie in om andere intelligenties te ondersteunen. De interpersoonlijke intelligentie is de meest voor de hand liggende om andere intelligenties te activeren. Waarom de meest voor de hand liggende? Omdat bijna ieder mens op deze intelligentie een beroep kan doen. Alleen mensen met een autistische stoornis schieten bij deze intelligentie tekort.
In Frames of Mind (1983, 2004) beschrijft Gardner de interpersoonlijke intelligentie als het vermogen verschillen te zien tussen mensen, vooral waar het hun stemming, temperament, motivatie en bedoelingen betreft. Een kind gebruikt dit vermogen om verschil te maken tussen zelf en de mensen in zijn omgeving en het herkennen van hun stemmingen. Een volwassene doorgrondt met dit vermogen de bedoelingen en wensen van anderen en kan zijn gedrag daarop aanpassen.
In deze serie zal ik steeds proberen een relatie met de werking van het brein te leggen. Bij deze intelligentie is dit niet zo moeilijk, mensen met deze intelligentie:
• hebben begrip en respect voor anderen;
• zijn in staat leiding te geven;
• kunnen conflicten oplossen;
• leren door het contact met anderen;
• hebben behoefte aan contact met anderen;
• kunnen deze kwaliteit versterken door omgang met anderen.
In dit artikel heb ik het genoegen een hartverwarmende les te mogen beschrijven van Rien Verkoeijen van het Blariacum College Blerick in Venlo. Ze geeft les aan vmbo/lwoo. Ze maakt nadrukkelijk gebruik van de interpersoonlijke intelligentie bij de vakken Duits en Voeding door leerlingen samen aan een taak te laten werken en ook samen te laten reflecteren op taak en uitvoering. Uit heel veel onderzoek is gebleken dat samenwerking niet alleen het leren bevordert, maar dat ook minder aangename taken door het contact met medeleerlingen leuk kunnen worden. Bovendien blijkt dat de onderlinge acceptatie tussen jongeren van verschillende afkomst en verschillende culturen sterk wordt bevorderd.
Rien maakt daarnaast op bekwame wijze gebruik van de Zevensprong. Ze zet de leerdoelen op het bord, activeert de voorkennis en reflecteert voortdurend.
Rien Verkoeijen zegt zelf over het werken met de Meervoudige Intelligenties als leidraad:
“Het feit dat mensen op verschillende manieren knap zijn was voor mij een uitdaging. ik kan dit gebruiken om de leerlingen op verschillende manieren te bereiken. Ik merk dat onze leerlingen deze didactische werkvorm meer aanspreekt. Ik heb minder ordeproblemen, een beter overzicht, de individuele aanspreekbaarheid is er door vergroot en… hun resultaten zijn verbeterd. Kennis beklijft beter. Met name de zwakkere leerling wordt uitgedaagd mee te doen en te denken en beleeft meer succeservaringen.”
“Als leerkracht sta je aan de kant, kijkt toe, stuurt en geniet.”
En de leerlingen: “Juf, is de les nu al om?”
Hoe ik er zelf naar keek? Voor mij was het weer een bevestiging van de juistheid van de woorden van mijn promotor Prof. Dr. Monique Boekaerts:
“Emoties zijn de brandstof van het leren”.
Lees ook het artikel van Henk Witteman over motivatie en operante conditionering.
