Het bekendste woordenboek in Nederland is de Dikke Van Dale. Dat bestaat uit drie dikke delen, bij elkaar bijna 5000 bladzijden. In maart verschijnt een nieuwe druk van dit woordenboek. Dan is het ook precies 150 jaar geleden dat de eerste Van Dale verscheen, gemaakt door Johan Hendrik van Dale in 1872.
In zo’n nieuwe druk staan natuurlijk ook nieuwe woorden. Van Dale heeft al laten weten dat tien procent van die nieuwe woorden uit het Engels komt. Voorbeelden zijn: airfryer, influencer en streetfood.
Sommige mensen vinden dat jammer. Zij zeggen: Van Dale is toch een Néderlands woordenboek? Daar moeten dan ook Néderlandse woorden in staan. Van Dale zelf zegt: een woordenboek laat zien welke woorden in het Nederlands gebruikt worden. Daar zitten nu eenmaal ook woorden uit andere talen bij. Omdat de mensen in Nederland deze woorden gebruiken, horen ze ook bij het Nederlands.
Wanneer komt een nieuw woord eigenlijk in een woordenboek? Het moet eerst een paar jaar door veel taalgebruikers worden gebruikt. Dat betekent dat je het vaak ziet in Nederlandse kranten, tijdschriften, boeken, reclames, op internet en in de sociale media. Als je het woord op zoveel plaatsen tegenkomt, kun je zeggen dat het ingeburgerd is in het Nederlands. Dat betekent: veel mensen in Nederland kennen en gebruiken het. Pas dán komt het in het woordenboek. Een woordenboek doet dus niets anders dan beschrijven welke woorden Nederlandssprekende mensen gebruiken. Daarbij maakt het niet uit of een woord uit het Engels (of een andere taal) komt.
Wat vind jij? Vind jij het jammer dat airfryer, influencer en streetfood in de nieuwe Van Dale komen? Zou je liever vertalingen gebruiken (en welke dan)? Of vind jij dat dit eigenlijk Nederlandse woorden geworden zijn, omdat zo veel Nederlanders ze gebruiken?
