Staatssecretaris Sander Dekker gaf het Platform de opdracht om te onderzoeken hoe het toekomstgericht onderwijs er uit moet zien. Maandenlang spraken de leden van het Platform met docenten, leerlingen, schoolleiders, ouders en culturele en maatschappelijke organisaties. ‘De centrale vraag waar wij ons over gebogen hebben is hoe we kinderen van nu zo goed mogelijk kunnen voorbereiden op hun toekomst. Wat moeten ze aan kennis hebben, hoe leren zij zich te staande te houden in de moderne maatschappij en hoe kunnen zij hun sociale en communicatieve vaardigheden ontwikkelen?’, stelt Platformvoorzitter Paul Schnabel. Iedereen heeft een mening over het onderwijs. Maurice de Hond zegt in de Volkskrant dat kinderen vooral informatie moeten leren filteren. ‘Wat is de relevantie van parate kennis als je alles binnen vijf seconden op je smartphone vindt?’ Wiskundedocent Casper Hulshof vraagt zich in diezelfde krant af of Engels ook in 2032 nog de belangrijkste taal is. Een eerder voorstel om kleuters al Engelse les te geven haalde het eindadvies niet.
Vrijheid
Alle leerlingen moeten in de toekomst een vaste basis meekrijgen van Nederlands, Engels, rekenvaardigheid, wiskunde, maar ook digitale geletterdheid en burgerschap. Dit kerncurriculum omvat volgens het Platform daarnaast kennis die leerlingen nodig hebben om de wereld te kunnen begrijpen en eraan bij te dragen. De kennis wordt in drie leerdomeinen geclusterd: Mens & Maatschappij, Natuur & Technologie, Taal & Cultuur. ‘Door de inhoud van vakken binnen die clusters in samenhang aan te bieden leren leerlingen vakoverstijgend denken en werken’, zo luidt het advies aan staatssecretaris Dekker. Verder krijgen scholen veel meer vrijheid. ‘Vrijheid voor docenten om met lesmethoden te experimenteren. Vrijheid voor leerlingen om zich bij de onderwijsdeelname – binnen zekere grenzen – te laten leiden door de eigen belangstelling’, schrijft de Volkskrant.
Burgerschap
In het advies van het Platform Onderwijs2032 is er nadrukkelijk aandacht voor burgerschap. ‘Als slagzin hebben we gekozen voor de opvoeding van kinderen tot vaardige, waardige en aardige burgers. Dat leek ons een belangrijker doel dan ze nog mondiger, kritischer en zelfbewuster te maken, vooral als dat gaat zonder kennis van zaken’, stelde Paul Schnabel onlangs in een lezing. Volgens Schnabel zijn Nederlanders erg vaak overtuigd van alles wat ze weten, bijvoorbeeld over de Europese Unie. ‘De beste kennis over de Europese Unie kwamen we tegen in landen die juist erg kritisch tegenover de Europese Unie staan, zoals Denemarken. Deense leerlingen weten precies hoe het zit.’
