We zijn nu bijna aan het einde van een reeks die ik met veel genoegen heb geschreven. Vijftien artikelen over vreemdetaalverwerving met duizenden lezers en honderden respondenten verder, denk ik dat we in staat zijn een TENTATIEF didactisch model voor vreemdetaalverwerving te presenteren dat door velen gedragen wordt. Het model blijft echter tentatief. Hiermee wil ik tot uitdrukking brengen dat het definitieve model door iedere school apart moet worden vastgesteld. Docenten laten zich nu eenmaal niet in een mal dwingen. En terecht!
Ik ga regelmatig naar scholen om didactische problemen te helpen oplossen. Ik begin dan altijd met het bijwonen van lessen. Ik kijk dan niet direct naar de kwaliteiten van leraren, maar naar de interactie die plaats vindt tussen de leraren en hun klas. Vaak moet ik constateren dat de lessen vanuit het perspectief van de leerlingen een inconsistent beeld vertonen.
Op zich zijn de lessen goed, maar de gemiddelde leerling krijgt geen consistent beeld van het doceer- en het leerproces. Iedere leraar heeft namelijk zo zijn eigen methode. Vooral leerlingen tot 15 jaar hebben daar veel moeite mee, omdat ze op die leeftijd hun leerprocessen nog niet goed kunnen reguleren. Het is daarom belangrijk dat een school zelf zijn eigen model formuleert. Ik help daar dan bij door in de klassen leraren te observeren. Ik zoek dan niet naar hun zwakke plekken, maar juist naar hun sterke. Sommige leraren hebben als sterk punt dat ze de leerdoelen goed formuleren. Anderen bieden een duidelijke structuur, weer anderen geven veel vrijheid, enzovoort.
Deze sterke plekken van verschillende leraren brengen we dan samen in een model. Dit model wordt vastgesteld door de leraren zelf. Zij ervaren dan ownership. Op zich is dit motiverend. “Werken met je eigen model is altijd veel beter dan het werken met het model van Witteman”, zeg ik altijd. Docenten volgen daarna in het kader van collegiale consultatie regelmatig de lessen bij hun collega’s. Ze kennen de sterke punten van hun collega’s, observeren deze en leren zo bijna ongemerkt van elkaar. Zo krijg je een gemeenschappelijk model dat niet als een opgelegde mal wordt ervaren.
Het tentatieve model voor vreemdetaalverwerving koppelt twee modellen een elkaar, de SCHIJF VAN VIJF en de ZEVENSPRONG. Beide berusten op wetenschappelijk onderzoek en bieden daarom een evidence-based uitgangspunt die de weg wijst naar UW EIGEN SCHOOLMODEL.Zoals uitgelegd in het filmpje zullen Corinne Nederlof en Prof. Gerard Westhoff in het volgende artikel reflecteren op het hier gepresenteerde mod
