Snelle technologische ontwikkelingen zorgen er onder meer voor dat we anders omgaan met media. Een van de gevolgen daarvan is een toename van het gebruik van digitale middelen. Dit resulteert onder andere in het steeds meer online plaatsen van onze privé gegevens. We hadden het hier al eerder over de mogelijke gevolgen hiervan (mei 2008 en augustus 2009).
Feit is dat de, toch al niet als flexibel bekendstaande, wetgeving noodgedwongen achter de rappe ontwikkelingen aanhuppelt. Deze week gaat er echter nieuwe wetgeving in op het gebied van e-mailverkeer en e-mailmarketing. De nieuwe wet poogt consumenten beter te beschermen tegen ongewenste e-mails. Het moet ons als gebruiker duidelijker zijn waar we ons op inschrijven en we moeten ons makkelijker kunnen uitschrijven. De wetgeving gaat ook gevolgen hebben voor virale campagnes van adverteerders, die vaak populair zijn onder jongeren.
Het is niet langer toegestaan om iemand te belonen voor het opgeven van vriendjes en vriendinnetjes via een ‘tell-a-friend’ functie. Ook moet de ontvanger duidelijk worden gemaakt wie de afzender van een ‘tell-a-friend’ mailing is. Goede maatregel om cyberpesten te beperken? Een samenvatting van de belangrijkste wettelijke veranderingen vindt u hier.
Daar waar de wetgeving nog niet volstaat, voeren we meestal gedragscodes of gebruiksetiquetes in. Het mes snijdt bovendien aan twee kanten: nieuwe technologieën maken het aanpakken van overtreders en normoverschrijders eenvoudiger. Zo verscheen er deze week een artikel op nu.nl waaruit blijkt dat de consumentenbond druk bezig is met het beteugelen van misleidende internet reclames voor allerlei SMS-diensten. De reclames wekken de suggestie dat er een Apple iPhone te winnen valt maar laten je in werkelijkheid een abonnement afsluiten. Andere aanbieders proberen, vooral, jongeren te verleiden diensten te bestellen die (nog) niet bestaan. De consumentenbond verzamelde zo’n 300 klachten via haar hyve.
Er hoeft niet altijd een consumentenorganisatie of vakbond aan te pas te komen bij het uiten van onvrede. Via internet kunnen we ons ongerief op allerlei manieren kwijt en het komt steeds vaker voor dat ontevreden consumenten met particuliere initiatieven vermeende oplichters en uit de pas lopende bedrijven onder druk zetten. Sinds 2009 kan een dergelijke actie ook tot een concrete petitie leiden. Veertigduizend digitale handtekeningen volstaan.
Tegelijkertijd lijkt het er steeds meer op dat jongeren nieuwe media weliswaar omarmen, maar ook maar gewoon mensen zijn. Uit verschillende recente onderzoeken naar mediagedrag onder jongeren blijkt dat jongeren lang niet altijd alleswetende, multitaskende supergebruikers van digitale media zijn (meer daarover in ons komende artikel). De Amerikaanse onderzoekster Danah Boyd deed tweeënhalf jaar lang onderzoek naar het mediagebruik van jongeren en constateert dat Amerikaanse jongeren inderdaad gewoon mee gaan in de vaart der volkeren en eigenhandig manieren bedenken om hun privacy te beschermen. Haar complete onderzoek kunt u hier downloaden.
Wat denkt u? Bedenken we zelf voldoende manieren om ongewenste digitale figuren buiten de deur te houden of, moeten we meer en sneller wetgeving opstellen om onszelf en jongeren te beschermen tegen de gevaren van nieuwe media? Besteedt u aandacht aan dit onderwerp in de klas?
