Digitale media en technologieën zijn niet meer weg te denken uit ons leven en vele hiervan hebben hun weg gevonden naar het klaslokaal. Inmiddels zijn de ontwikkelingen zo ver dat deze nieuwe technologieën nieuwe vormen van onderwijs als MOOC´s, iPadscholen, of flipping the classroom mogelijk maken. Zijn dit mooie, aanvullende onderwijsvormen of zijn ze een voorbode van ingrijpende veranderingen?
Digitaal onderwijs = beter onderwijs
Opvallend is dat de docenten in de VS zeer positief zijn over het gebruik van digitale technologie in het onderwijs. In een grootschalig Amerikaans onderzoek van een paar jaar terug, zijn docenten van mening dat digitale middelen leerlingen veel beter uitdagen tot leren (95%) dan de traditionele studieboeken (46%).Van de ondervraagde docenten is er bovendien 93% van overtuigd dat door gebruik van digitale media leerlingen en studenten beter presteren.
Uit recent Nederlands onderzoek van mijnkindonline.nl en Kennisnet blijkt dat leerlingen dit digitale optimisme gedeeltelijk ondersteunen. De resultaten van dit onderzoek bespraken we uitvoerig in onze vorige blog.
Radicale personalisatie
Voorstanders van meer digitale technologie in het onderwijs zien grootse mogelijkheden. Het Amerikaanse adviesbureau KnowledgsWorks publiceerde onlangs een mooie infografic met hierin haar visie op de toekomst. Het bureau schetst een nieuw ‘ecosysteem van het leren’ waar radicale personalisatiehet sleutelwoord is. Radicale personalisatie is een extreme vorm van personalized learning. Leren is hierbij net als personalized learning afgesteld op de behoefte van de leerling. Het verschil: de school is in dit ecosysteem een plek waar leerlingen zelf hun lessen organiseren en daarbij worden ondersteund door docenten. Een groot contrast met het huidig systeem waarin de leerling zich juist moet aanpassen aan het leermodel van de school.
Studenten en leerlingen maken aan de hand van eigen interesse en persoonlijke doelen een leerplan. Onderdeel van zo’n leerplan kan schoolbezoek zijn, maar ook het bezoeken van digitale leer-platforms of musea. Het leren van de toekomst is hiermee niet langer afhankelijk van plaats en tijd. Deze uitgangspunten doen wel wat denken aan de wijze waarop er tegenwoordig les wordt gegeven op democratische scholen. Wordt dit dan toch het onderwijs van de toekomst?
De toekomst?
Digitale media in het onderwijs worden door zowel docenten als leerlingen als positief ervaren. Betekent dit dat we deze daarom ten volle moeten benutten? Hoe kijk jij aan tegen radicale personalisatie binnen het onderwijs? Is daar een plek voor binnen het huidige systeem of wordt het daadwerkelijk tijd om het traditionele model grondig te vernieuwen?
